Motel Sun Down recenzja

Wszyscy w pewnym sensie jesteśmy przez zło dotknięci, a w konsekwencji nosimy je w sobie. Zło dzieje się w nas. Szkodzi człowiekowi. Nawet to codzienne i banalne wymierzone jest przeciw niemu. Jego negatywne skutki, przejawiające się jako przejściowe niepowodzenia, są w rzeczywistości zapowiedzią właściwej szkodliwości wymierzonej w samą zasadę istnienia. Zło przychodzi niejako spoza świata, jednak spoza ludzkiego, spoza tego, który został już przez człowieka opanowany. Być może prawdziwym siedliskiem zła jest świat, którego człowiek nie może znać. Być może zło przychodzi z zaświatów nieobecności. Obecność widzi obecność i dochodzi do zjawisk przerażających. Rzeczywistość nie składa się tylko z tego co widzialne, ale też tego, co zostało przemilczane.

Przed 35 laty zaginęła w nieznanych nikomu okolicznościach Viv Delaney. Tajemniczym zniknięciem postanawia się zająć Carly, siostrzenica kobiety. Od lat intryguje ją zniknięcie ciotki. Przyjeżdża do Fell w stanie Nowy Jork. Zatrudnia się w tym samym motelu, Sun Down, co siostra matki i zaczyna odkrywać tajemnice. Musi zmierzyć się z upiorną przeszłością tego miejsca. Czy uda jej się poznać prawdę tamtych dni?

Połączenie thrillera i horroru. Historia naznaczona bliznami, które doświadcza kolejne pokolenie. Przeszłość ma to do siebie, że lubi powracać i ponownie zamieszać w życiu. Początkowo nie ma wielkich zwrotów akcji, ale ta niespieszność powoduje, że wpadamy w sieć niewiadomych. Z mroku przeszłości wyłaniają się niewytłumaczalne, zdawać by się mogło, wydarzenia. Nawiedzone przez złe moce miejsce przeraża, a występujące zdarzenia budzą strach.

Przytłaczająca atmosfera pustki, wyobcowania i nadciagającego zła. Opowieść wciąga i trzyma w napięciu, a momentami nawet przyprawia o gęsią skórkę. Mroczne miejsce i klimat lat osiemdziesiątych miesza się ze współczesnością. Nitka po nitce splecione fragmenty zdarzeń tworzą niepokojącą całość.

Nocne życie oferuje wiele niespodzianek. Sprzyja rozmyślaniom. Budzą się wtedy lęki, a niewyjaśnione zjawiska czają się za ścianą. Można dostrzec rzeczy, które umykają w blasku światła dziennego. Brak snu przytłacza.

Pojawiający się nie wiadomo skąd zapach papierosowego dymu, otwierające się drzwi, gasnące światła, głuche telefony i wrażenie obecności osób trzecich pomimo niezaprzeczalnej samotności. A dźwięki wybrzmiewają zupełnie inaczej pośród ciemności. Ogłuszająca cisza i przerażająca pustka. Macie ochotę na chwilę grozy?
Polecam.