Moje życie przed tobą recenzja

Dwoje życiowych rozbitków, którym los pozwolił stanąć sobie na drodze.

Lena, dziewczyna pełna marzeń o lepszym jutrze, która znalazła się w nieodpowiednim miejscu w złym czasie. Ten jeden moment zabrał jej całe wcześniejsze życie.
Marcin od lat mierzący się z poważną chorobą, każdego dnia czekający na wyrok. Jego radość życia i pewność siebie odeszły lata temu.
Ta dwójka będzie musiała się zmierzyć ze swoimi lękami.

Skończyłam czytać książkę w weekend i musiałam chwilę ochłonąć. Jednak gdy tylko usiadłam do pisania, emocje wróciły z ogromną mocą. Wciąż odczuwam to wszystko, Ania po raz kolejny dała mi świat, który nie pozostał mi obojętnym.

Potrzeba bliskości drzemie w każdym z nas, czasami tylko udajemy, że jej nie ma.

Historia tych młodych ludzi bardzo mnie poruszyła. Każde z nich z innego powodu utraciło siebie, ale oboje znaleźli się w tym samym punkcie. Każde z nich mogło zadać sobie pytania kim jestem? Jaki/jaka na prawdę jestem. To nie bohaterowie z cyklu ona piękna i biedna on przystojny i bogaty. To ludzie, którzy mierzą się z codziennością, ze swoimi słabościami. To chłopak z sąsiedztwa i koleżanka z klasy, to Ty czy ja.

Ten ogrom bólu rozdarł mi serce... Doskonałym plastrem była Malwina, babcia Marcina. Działała kojąco na bohaterów, ale również na mnie. Jej miłość, wielkie serce i spokój były bezcenne. Niech wszystkie babcie mają tyle życiowej mądrości i empatii do ludzi.

Po raz kolejny mogę stwierdzić, że Ani udało się mnie zachwycić. Poruszyła tak wiele istotnych problemów, a wszystko niby od niechcenia, tak lekko.
Z każdą stroną wsiąkałam coraz bardziej w życie tych ludzi. Słowa płynęły, tak niewinnie, a jednak wbijały się głęboko.
Jestem pełna podziwu nad ogromnym researchem przeprowadzonym przez Autorkę. To dzięki niemu wiedziałam dokładnie co dolega Marcinowi, jak choroba postępuje oraz rozumiałam problemy Leny.

Ania stworzyła tak rzeczywistych bohaterów, że momentami miałam wrażenie, iż historia opisana w książce miała miejsce. To było prawdziwe życie ze swoimi blaskami i cieniami. Któż z nas nie miał takiego momentu gdy wszystko waliło się na głowę, kto z nas nie doświadcza choroby lub nie patrzy jak zmaga się z nią ktoś bliski. Ania te wszystkie strachy i obawy przelała na papier. Pokazała również, że dobre serce to ,,towar" bezcenny. To nasza dobroć, empatia i zrozumienie są lekiem dla bliskich.
Mam wciąż tyle refleksji, przemyśleń, ta historia zostanie ze mną na zawsze. Pokochałam bohaterów, znalazłam w nich fragmenty siebie...

Aniu po raz kolejny dziękuję, że mogę patronować tak wyjątkowej powieści. To dla mnie wielki zaszczyt. Was zachęcam do lektury, dajcie się uwieść tej historii, pozwólcie zawładnąć Wami tym emocjom.