Wspomnienia recenzja

Współcześnie powstaje wiele książek traktujących o wzlotach i upadkach naszego narodu. Są to zazwyczaj zebrane fakty, które autorzy za pomocą licznych źródeł układają w spójną całość. Nie da się jednak ukryć, że najlepiej poznać historię przez kogoś, kto uczestniczył w jej tworzeniu, a taką możliwość daje nam Józef Dowbor- Muśnicki w książce „Moje wspomnienia”.
Z pokaźnych rozmiarów książki dowiadujemy się o losach przyszłego generała, poczynając od jego dzieciństwa. Wychowywał się on pod okiem surowych, lecz kochających rodziców. Jego wojskowe kształcenie rozpoczęło się w korpusie kadetów w Petersburgu, gdzie silnie odczuwał uprzedzenia Rosjan w stosunku do Polaków. Kolejne etapy szkolnictwa kończyły się otrzymywaniem wyższych stopni wojskowych. Służba w armii carskiej, udział w wojnie japońsko-rosyjskiej stanowiły podstawę do późniejszych sukcesów i zasług dla Polski, co owocowało wielokrotnie nadawanymi generałowi odznaczeniami. Najważniejszy jednak jest udział Dowbora- Muśnickiego w tworzeniu I Korpusu Polskiego w Rosji, a następnie w organizacji pierwszego po latach niewoli niezależnego Wojska Polskiego, a także objęcie dowództwa nad powstaniem Wielkopolskim, gdzie przydały się umiejętności organizacyjne do utworzenia Armii Wielkopolskiej.
Generał Dowbor-Muśnicki zapisał się na kartach historii Polski jako wybitny i doświadczony przywódca wojskowy. W specyficznym „pamiętniku” poznajemy życie wielkiego człowieka od podszewki, nabierając przekonania o jego wyjątkowości i inteligencji. Analizując życie tego wybitnego człowieka nie można się oprzeć wrażeniu, że jego osiągnięcia przysłoniła postać Piłsudskiego, którego gloryfikacja nieco pokrzywdziła równie zdolnych wodzów.
„Moje wspomnienia” to coś więcej, niż tylko zapiski nieżyjącego już generała. To też rady na przyszłość i trafne spostrzeżenia dotyczące mentalności Polaków. Przede wszystkim jednak jest to solidna dawka historii dla obecnych i przyszłych pokoleń.