Mistrzyni. Powieść inspirowana życiem Lucyny Ćwierczakiewiczowej recenzja

Manuela Gretkowska "Mistrzyni",

W moim domu rodzinnym w czasach, kiedy nie było dostępu do internetu, a książki kucharskie wydawano z rzadka, w kuchni królowały: "Dobra Kuchnia", taka z regionalnie ubraną laleczką, ręcznie przepisywany kajecik będący zbiorem wszystkich wartych wykorzystania przepisów zebranych od babć, cioć i koleżanek z pracy mamy oraz "365 obiadów" Lucyny Ćwierczakiewiczowej w wydaniu retro z wizerunkiem nobliwej matrony (autorki) na okładce.

Ta ostatnia pozycja, wydana ponownie w 1989 roku, wypełniona przepisami sprzed ponad stu lat, pod koniec lat osiemdziesiątych i na początku dziewięćdziesiątych, kiedy wiele składników potrzebnych do przyrządzania potraw nie było ogólniedostępnych na rynku, stanowiła naprawdę ogromne wyzwanie kulinarne. Korzystała z niej czasami mama, ja przeglądałam ze względu na powiew kucharskiej egzotyki, ale także dla swojej przyjemności.

Lucyna Ćwierczakiewiczowa autorka książek kucharskich i poradników dotyczących prowadzenia domu była postacią niezwykle barwną, można by rzec, że ta kobieta znana powszechnie w drugiej połowie XIX wieku, wyprzedzała wręcz swoją epokę. Jej książki kucharskie wydawano w nakładach większych niż dzieła Mickiewicza. Miała często problem ze swoim przekręcanym przez wszystkich nazwiskiem, ponieważ nie tylko ja zapamiętałam ją jako Ćwirciakiewiczową - panią od obiadów. Już za jej życia ten błąd pojawiał się regularnie, powtarzając się potem z pokolenia na pokolenie. Na półkę w moim domu rodzinnym trafiła jako Lucyna Ćwierciakiewiczowa, a nie poprawnie Ćwierczakiewiczowa. Po latach zwracam honor i obiecuję odtąd nigdy nie przekręcać już nazwiska pani od obiadów.

Cieszę się bardzo, że Manuela Gretkowska nie miała w planach napisania biografii, a jedynie powieść inspirowaną życiem Lucyny Ćwierczakiewiczowej. Posiłkując się wycinkami z jej życia stworzyła mistrzowski portret samodzielnej, zaradnej i potrafiącej zaleźć za skórę kobiety, wpisany w barwne tło epoki. Prawdopodobnie tak samo uwielbianej jak nienawidzonej, przyjaciółki Bolesława Prusa, kulinarnej perfekcjonistki, a zarazem niezłej skandalistki. Dzięki niej życie ówczesnej Warszawy z pewnością nabrało dodatkowej barwy, stając się jeszcze bardziej wartym zakosztowania, ze skosztowaniem jej wyśmienitych potraw włącznie.

Lucy jak huragan przelatuje przez kolejne strony książki, nie biorąc ze sobą jeńców. Ma być tak jak ona chce, nawet jeśli nie raz zastosowanie będzie miało przysłowie "Kobieta zmienną jest". Jednak jej nieobliczalne zachowanie i oryginalny sposób bycia powodują, że bohaterką można się zachwycić, a lektura "Mistrzyni" z pewnością nie będzie nużąca. Zadowoleni powinni być zarówno wielbiciele silnych postaci kobiecych, jak również ci, którzy marzą, by przespacerować się klimatycznymi ulicami Warszawy drugiej połowy XIX wieku. Dziękuję Wydawnictwu Znak za możliwość przeczytania książki.