Zabójca recenzja

Książka jest bardzo interesująca pod względem fabuły, acz bardzo prosta w odbiorze. Wydało ją znakomite Wydawnictwo ZNAK, które sama lubię, acz nie należy do moich faworytów. ;-) To moje pierwsze zetknięcie z Marią Nurowską i jej książką. Ale całkiem udane i postaram się wrócić do jej innych książek.

Pewnego razu młoda kobieta, dziennikarka, Joanna Padlewska jedzie pociągiem do Zakopanego zrobić reportaż do gazety. W przedziale towarzyszy jej milczący mężczyzna, Adam Madej. Niby nic niezwykłego, ale mężczyzna wyzwala w niej niejako obce dla niej uczucia. Po pierwsze, nie odzywa się do niej ani słowem przez całą podróż, po drugie jest bardzo przystojny i roztacza wokół siebie dziwną aurę tajemniczości. Wiedziona instynktem Joanna rusza jego śladem. Podążając za tajemniczym meżczyzną dowiaduje się gdzie mieszka. Postanawia dowiedzieć się o nim jak najwięcej. Pod pretekstem kolejnego reportażu o Polakach wracających z Ameryki poznaje go coraz bardziej i coraz lepiej. Nie wie, że Adam skrywa głęboko w sercu tajemnicę, która nikomu nie przyjdzie do głowy..

To tak tytułem wstępu. Historia jest ciekawa, możliwa i realna. W prawdziwym świecie też się takie rzeczy mogą dziać. Bohaterowie są bardzo dobrze przedstawieni, różnice między nimi i kontrasty pomiędzy dwojgiem ludzi, zupełnie odmiennych. Brakowało mi trochę więcej informacji o odzczuciach Adama, ale nie tylko on był głównym bohaterem. Narratorem opowieści jest głównie Joanna, która snuje swoje przemyślenia. Akcja, która mnie wciągnęła niesamowicie. Chciałam, tak jak Joasia, poznać Adama i dowiedzieć się jaką to tajemnicę skrywa. Pewne wydarzenia były dla mnie przewidywalne i byłam nieco zdziwiona, że bohaterka jest czasami tak nie roztropna, a czasami wręcz tak naiwnie głupia, że nie możliwe, żeby takie kobiety jeszcze istniały.

Plusem jest dla mnie opis zmian wewnętrznych jakie przechodzi główna bohaterka. Od osoby skrzywdzonej i butnie nastawionej do płci przeciwnej powoli zmienia się w zakochaną kobietę. A co gorsza – sama zdaje sobie powoli z tego sprawę ;-) Adam Madej początkowo wydawał mi się burakiem, pustogłowym góralem (bez urazy dla górali – to fajni ludzie :) ), który lubi sobie tylko wypić. Nurowska obala tu stereotyp, że górale to tylko piją, na halach siedzą i nic nie robią. Guzik prawda! Normalni, zwykli ludzie jak każdy inny. Cieszę się, że poznałam Adam od tej innej strony i również mogłam zaobserwować jak i On się zmieniał.

Polecam ją wielbicielom Marii Nurowskiej. Również tym, którzy lubią lekkie książki, kryminały oraz te, które łączą kilka gatunków. Bo ta taka właśnie jest. Jest tu tajemnica, jest morderstwo, jest szał psychiczny, jest dramat ludzki, jest miłość i zrozumienie. Wszystkiego po trochu. Ale to nie oznacza, że jak wszystkiego trochę to książka do niczego. Polecam!