Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet recenzja

O tak ! I jeszcze raz tak! To jest mój żywioł, z którego nigdy nie wyrosnę. Kryminały to mój konik, więc każda powieść, każde morderstwo nie dość, że jest czytane z zapartym tchem, to jeszcze sama je rozwiązuje. Tak więc szczególnie nie lubię gdy sama mogę dojść do sedna sprawy. Gdy już w środku książki mogę wytypować morderce, a po tylu przeczytanych kryminałach nie łatwo mnie zaskoczyć. Tak więc panie Larsson, gratuluję, udało się panu mnie zaskoczyć. Udało się panu stworzyć historię, którą czyta się z zapartym tchem. Którą chcemy nosić w torbach, mimo, że to okropnie ciężka cegła. Mimo, że zajmuję tyle miejsca.

“Cały ten szum jest w pełni uzasadniony(…). W książce świetne jest wszystko – bohater, fabuła, atmosfera The Times"

Nie czytałam ani recenzji, ani opinii, nawet do końca nie wgłębiałam się w historię, by nie zepsuć sobie przyjemności,. By nie stwierdzić, nawet nie przeczytawszy, że to świetna książka lub totalny gniot. I cieszę się, że udało mi się wytrwać do tej pory, do zakupienia książki i delektowaniu się każdą stroną.

Nie powiem początek by dość zaskakujący, o co chodzi? Ale gdy zaczynamy zlecenie, gdy zaczyna się śledztwo, czytelnik wpada jak śliwka w kompot(czy inny tam owoc) i wychodzi dopiero na sam koniec. Nie powiem, jak dla mnie końcówka była dość zbędna, jednak odegrała jakby większą rolę. Jeśli jest to była potrzeba i koniec. Tak musiało być.

Gratka dla wielbicieli napięcia i oczekiwania, dla wielbicieli kryminału i mrocznych tajemnicy, dla niezbyt wrażliwego czytelnika. Czasem o mocnych nerwach. Dla tych co lubią znikać w książce oraz tych, którzy czekają na jaką przygodę.