Dzień przed. Czym żyliśmy 12 grudnia 1981 recenzja

To była jedna z najbardziej przytłaczających książek, jakie kiedykolwiek miałam okazję przeczytać. Czytałam już w tym roku jeden reportaż o życiu w stanie wojennym, ale tu miałam do czynienia z nastrojami, jakie panowały tuż przed wprowadzeniem stanu wojennego. Mimo, że to lektura bardzo wpływająca na emocje, to jest to bardzo wartościowy kawał reportażu. Pokazuje to, czym żyli Polacy w różnych przedziałach wiekowych, z różnych środowisk. Pokazuje też to, że w obliczu wprowadzenia stanu wyjątkowego, wiek i status społeczny nie miały żadnego znaczenia.

Dziennikarz historyczny Igor Rakowski-Kłos z zacięciem detektywa godzina po godzinie rekonstruuje, co wydarzyło się 12 grudnia 1981 roku. Sięga do źródeł (także dotychczas nieznanych), ale przede wszystkim udziela głosu osobom, dla których ten dzień był z jakiegoś powodu szczególny.

Za tydzień mija równo 40 lat od wprowadzenia stanu wojennego w Polsce. Jestem już kolejnym pokoleniem urodzonym już po wydarzeniach z 13 grudnia 1981 roku. Jestem stosunkowo młodą osobą, która nie umie sobie do końca wyobrazić, co wtedy czuli ludzie w moim wieku. Mam 23 lata i nie potrafię sobie wyobrazić, że ktoś ogranicza moją wolność, że nie jest tak, że idę do sklepu i nie mogę czegoś kupić, bo tego nie ma. Przeczytanie tego reportażu było niezwykle pouczającą lekcją życia.

Żeby nie było też, że smęcę i ta książka jest tylko i wyłącznie przytłaczająca i przerażająco smutna. Nie jest! Absolutnie nie jest. Jest też dość barwną opowieścią o życiu w PRL. Merytoryczną opowieścią o czasach nie tak odległych od naszych. To książka, w której narrację dostali rozmówcy autora, przedstawili swój punkt widzenia i opowiedzieli o tym, co robili i jak żyli w przeddzień jednego z czarniejszych dni w naszej historii współczesnej.

Ta książka to przede wszystkim przystępnie napisany reportaż, w krótkiej formie, który powinien przeczytać każdy młody człowiek. Nie tylko młody. To doskonała książka o tym, że powinniśmy doceniać wolność, jaką teraz mamy, że żyjemy w wolnym, demokratycznym kraju i mamy wszystko, czego dusza zapragnie.