Echo recenzja

„Nie będzie miłości w sercach, które nie biją w rytmie tej samej melodii”.

Sara w jednym momencie straciła wszystko,co kochała;studia,grę na skrzypcach oraz miłość swojego życia. Po rozmowie z Tomkiem zamyka się na codzienność,a depresja zdaje się jej nie opuszczać.Mija rok odkąd zaczął się ten koszmar w jej życiu.Po wylaniu morza łez oraz za namową swoich przyjaciół postanawia wrócić do gry na skrzypcach. Dziewczyna powoli odnajduje się w rzeczywistości dnia codziennego i gra na instrumencie daje jej na nowo radość z życia. Pewnego dnia Jakub zaprasza na próbę gości; sławne trio,które poszukuje do swojego zespołu kogoś,kto gra na skrzypcach. Sara wypada najlepiej i to ona wygrywa zorganizowany casting. Dziewczyna po zapoznaniu się z ekipą zespołu rozpoznaje każdego z nich i z obawą ale także z optymizmem budzi się w niej nadzieja na odzyskanie utraconej miłości. Po zaproszeniu do domu przez rodzeństwo w celach prób przygotowujących do koncertu Sara stara się dotrzeć i poznać na nowo jednego z uczestników zespołu. Lecz jak to w życiu- nic nie podane nam gotowe na tacy. Czy mimo Jej wielkiego zaangażowania do gry jak i do sympatii zespołu uda jej się spełnić postawione przez siebie zadanie? Czy utracona miłość wróci niczym echo?

Bardzo zżyłam się z bohaterami tej książki już od pierwszych stron. Jak już wspominałam książka uwalnia tyle emocji,że nie wstydziłam się łez. Płynęłam przez tę opowieść z muzyką graną przez bohaterów na saksofonie,fortepianie oraz oczywiście skrzypiec. Ta melancholia pozwoliła mi nie myśleć o problemach dnia codziennego. Coś pięknego. Podobał mi się również i jakże o nich nie wspomnieć wątek przyjaciółki Sary Koral oraz Jakuba kolegę ze studiów. Energię z charakteru Koral czułam na samej sobie. Dzięki Niej nasza bohaterka mogła odnaleźć radość kolejnego dnia. A Jakub na nowo obudził niej miłość do grania na instrumencie. Polecam z całego serduszka,na pewno Wam się spodoba, a autorce składam najszczersze gratulacje ! Oby Pani pisała nadal takie piękne powieści chwytające za serce i pozwalające na uwolnienie choć jednej łezki…