Madonna jak ja i ty recenzja

Barbara Wood zanim nauczyła się pisać, rysowała swoje opowieści, od najmłodszych lat pociągało ją opowiadanie różnych historyjek i chyba wcale nie dziwi, że w mając 16 lat napisała pierwszą książkę. "Madonna jak ja i ty" to moje pierwsze spotkanie z Panią Wood. Pani w bibliotece bez przekonania mnie nią "częstowała", ale skusiłam się aby spróbować. Obawiałam się nudnej i ciągnącej się opowieści bez końca. A w praktyce pewnie niechcący dostałam niezapomniany weekend :) Powieść porusza sporo wątków począwszy od powiązań rodzinnych, po silny wpływ religii chrześcijańskiej na rozwój młodego człowieka, brak zrozumienia i akceptacji aż po miłość. Nie mniej jednak głównym wątkiem jest zjawisko partenogenezy i wszystko co jest z tym związane. Proszę sobie wyobrazić co bohaterka "Madonny" musiała przezywać, jest rok 1963, rodzina na maxa i do bólu chrześcijańska, a tu nagle okazuje się, że 17sto latka jest w ciąży i na dodatek nie chce się przyznać do stosunku płciowego z chłopakiem, co łączy się ze śmiertelnym grzechem. Upiera się, że jest dziewicą. Boryka się z brakiem zrozumienia, odrzuceniem i potępieniem. Nikt jej nie wierzy, jest postrzegana jako wariatka, jej stronę trzyma jedynie pan doktor, który usilnie próbuje pomóc dziewczynie. Połknęłam, zjadłam tą książkę z wielką przyjemnością. Momentami chciałam krzyczeć na Mary (główna bohaterka), były chwile kiedy razem z nią płakałam i śmiałam się ale najgorsze były momenty kiedy czułam się faktycznie bezradna i nie byłam przekonana, czy ona mówi prawdę czy nie. Polecam w 100 a nawet w 200%.