Facefitness. Sekrety odmładzającej gimnastyki twarzy recenzja

No ale dobra, nie takie rzeczy się widziało. Uznałam więc, że teoretycznie, z racji wieku, jestem grupą docelową tej pozycji, więc mogę się z nią zmierzyć. Poza tym ostatnie stresy odznaczyły się na moim znękanym obliczu siatką zmarszczek, a permanentne zmęczenie wcale niemłodej mamy, dodatkowo je zwiotczyło. Jeśli więc jest jakoś sposób na to, by pobudzić tę moją twarz nieco do życia, zanim spłynie mi z czaszki niczym roztopione masło, to może akurat znajdę go w tej książce?

Muszę się wam przyznać, że to co znalazłam w Facefitnessie Kateryny Atamanowej z jednej strony mnie nie zaskoczyło: diagnozy, terapie, ćwiczenia, masaże, ale z drugiej totalnie wyrwało mnie z butów. I to dosłownie! Wiecie, że na wygląd naszej twarzy ma nawet wpływ kondycja naszych stóp i typ butów jakie nosimy? Trenerka sporo pisze także o mięśniach brzucha, właściwej postawie – bo „proste plecy to gładkie czoło” – a nawet o prawidłowym przełykaniu (tak, to też robimy źle). W tym koytekście zbytnio nie zaskakuje już informacja o tym, że zaciskanie zębów ma wpływ na owal twarzy….

Ogólnie wynika z tego wszystkiego tyle, że twarz można wytrenować tak samo jak i resztę ciała. W sumie oczywiste, ale ktoś musiał mi o tym wprost powiedzieć, żeby to do mnie w końcu dotarło. Niestety samo czytanie o zapobieganiu wdowim garbom, wyciągniętym szyjom, podwójnym podbródkom i opadającym powiekom sprawiło, że oblały mnie siódme poty. Trochę też zniechęciły mnie standardowe rady, których od dawna nie potrafię wprowadzić w życie, o tym, że trzeba unikać stresów (taaaaa), wyeliminować z diety alkohol i cukier (ale ja kocham lody i żelki!) i się konkretnie wysypiać (to akurat bardzo bym chciała, ale doba jest za krótka).

Jeśli macie wystarczająco dużo samozaparcia żeby regularnie o siebie zadbać i chcielibyście trochę powojować z odznaczającym się na waszych twarzach upływem czasu, to jak najbardziej możecie podjąć się wyzwania facefitnessu. Bo autorka wie co mówi. Podobało mi się np. to, że zróżnicowała ćwiczenia i ich intensywność ze względu na typ cery. Zwróciła też naszą uwagę na to, że lepiej działać niż oszukiwać się filtrami na zdjęciach. I tutaj pełna zgoda. Jeśli nie będziemy szczerzy sami z sobą, to po co w ogóle to wszystko?

Jako ciekawostkę dodam jeszcze, że jest coś czym Kateryna Atamanowa zaimponowała mi bardziej niż facefitnessem: porzuciła dwa doktoraty, oba tuż przed obroną. Pierwszy na Ukaranie, gdy postanowiła wyjechać do Polski. Drugi, gdy pracując już na uczelni zrozumiała, że woli być fotomodelką. Odkryła w porę, że żyje dla siebie, nie dla innych i nie musi spełniać niczyich oczekiwań. To jest jak dla mnie prawdziwa moc tej książki: rób to co kochasz i lubisz. Napisz nawet o tym książkę – innym nic do tego.

Ogólnie mówiąc, to przystępna, lekka lektura, ale wbrew temu co próbuje nam trenerka wytłumaczyć, jest ona skierowana głównie do osób, które dysponują jakąkolwiek ilością wolnego czasu.