Księżyc z peweksu O luksusie w PRL recenzja

Rozczarowani tą pozycją mogą czuć się Ci którzy liczyli na sentymentalną podróż w świat dzieciństwa pachnącego kubańskimi pomarańczami, gumą Donald czy torcikiem wedlowskim (ja do dziś pamiętam jakim rarytasem były ścinki z wafli użytych do wyrobu torcików, które potem sprzedawano na wagę).
Oddzielną kategorią były wtedy też wycieczki do sklepów typu Pewex czy Baltona gdzie przychodziło się raczej popatrzeć na inny świat niż cokolwiek kupić bo dolary to też był towar deficytowy.

"Księżyc z peweksu. O luksusie w PRL" Aleksandry Boćkowskiej nie wzbudzi w nas nostalgii za dawnymi czasami (no może trochę) ale też nie taki był cel tej książki. Autorka napisała reportaż w którym na luksus w okresie komuny patrzy okiem trochę socjologa, trochę historyka, a trochę dziennikarza.
Opowiadają o nim marynarze ze słynnego gdyńskiego osiedla "Zegarkowo", mieszkańcy Saskiej Kępy, śląscy górnicy przez lata dopieszczani i cenieni przez władze. Samą władzę: wojewódzką (opowieść o pileckim wojewodzie Śliwińskim) i centralną również Aleksandra Boćkowska bierze pod lupę opowiadając o ceniącym prostotę Gomułce, który tępił wszelkie przejawy luksusu i tych notablach którzy rozsmakowali się w nim, tracąc w pewnym momencie kontrolę nad hulaszczym życiem, co przypłacali najczęściej odsunięciem w polityczny niebyt.

Dla młodszych czytelników to już historia. Podejrzewam, że trudno im sobie wyobrazić sobie siermiężne dzieciństwo ich rodziców gdzie marzeniem, często nieosiągalnym było otrzymanie w prezencie prawdziwej lalki Barbie albo klocków Lego.
Dla nas, wychowanych w czasach gdzie luksusem były rzeczy, które dziś traktujemy jako powszednie, łatwo dostępne i nie wzbudzające większych emocji. To książka, która pokazuje jak długa drogę jako kraj i jako obywatele przeszliśmy aby być tu gdzie jesteśmy.
I tylko gdzieś tam w tyle głowy kołacze mi się myśl, że spowszedniał nam ten luksus, a nasze dzieci coraz częściej nie mają takich prawdziwych marzeń na których spełnienie czekają... Trochę żal.

Książkę polecam. Warta przeczytania.