List do dziadka recenzja

Aneta przeżywa swój prywatny koniec świata związany z utratą dziadka, a do tego tkwi w centrum koszmaru, z którego nie jest w stanie się uwolnić. Dziewczyna mieszka z matką, bratem i ojczymem, który nie cofnie się przed niczym. Jest tyranem, który nawet nie potrzebuje pretekstu do tego, aby na kimś się wyżyć. Matka zaś zupełnie podporządkowuje się swojemu facetowi, nie martwiąc się o swoje dzieci i ukrywając prawdę przed wszystkimi. Jak poradzi sobie z tym wszystkim Aneta?

Na początku dość ciężko było mi wczuć się w tę książkę, ponieważ miałam wrażenie, że autorka zbędnie opisuje dość banalne i codzienne kwestie. Szybko dotarło do mnie, że jest to zabieg jak najbardziej konieczny i udany, pokazujący jak bardzo Aneta jest przywiązana do dziadka i czasu spędzanego w jego domku, jaką tęsknotę odczuwa aktualnie.

Główna bohaterka ma głowę na karku. Mimo tego, że jest bardzo empatyczną osobą, która podchodzi do wielu rzeczy emocjonalnie, wspominając lepsze czasy, to w obliczu problemu postępuje sensownie, nie użala się nad sobą, tylko szuka rozwiązania. Dąży do celu, próbuje żyć normalnie w naprawdę ciężkich warunkach, nie pozwalając sobie przy tym na słabość. Oczywiście gorsze momenty też następują. Każdy w sytuacji Anety miałby dość. Aneta kilka razy próbuje wszystko zakończyć, ale nie jest to płytkie, atencyjne i przesadzone. Ona naprawdę ma dość. Ma prawo mieć dość. W obliczu przemocy, tyranii. W zagrożeniu życia.

Zabrakło mi gdzieś po drodze rozwiązania kwestii Dzikiego i Anety. I nie podobały mi się wstawki "ha, ha, ha", choć pojawiły się jedynie kilka razy na początku. Do niczego więcej nie mogę się doczepić. Jak przebrniemy przez lekki początek do pierwszej, makabrycznej sceny i uświadomimy sobie, przez co główna bohaterka przechodzi, to nie jesteśmy w stanie odłożyć tej książki ani na sekundę.

Ta cieniuteńka książka to ogrom emocji i szokujących wydarzeń, a także autentycznie opisanych stanów emocjonalnych i psychicznych głównej bohaterki. Autorka otwiera oczy, uświadamia, że to, co się dzieje za zamkniętymi drzwiami, nie zawsze musi być jedynie kwestią, która nas nie dotyczy.

Wiele osób potrzebuje pomocy. Jeśli o czymś wiemy czy cokolwiek podejrzewamy, postarajmy się pomóc. Zwykła rozmowa, pytanie, wsparcie - to nic nas nie kosztuje.

Dodatkowy plus za Chylińską. A minus jeszcze za opis z tyłu na okładce. Jeśli chcecie przeczytać tę książkę, to nie czytajcie opisu, serio. Na moją korzyść działała tutaj naprawdę słaba pamięć, bo nim przeczytałam książkę, to zdążyłam już zapomnieć, o czym z opisu miała być. I bardzo dobrze, bo w opisie... napisane jest prawie wszystko, co dzieje się w książce.