Dziewczyna z wieży recenzja

Na dworze Wielkiego Księcia Moskiewskiego trwają walki o władze, na okoliczne wsie napadają bandyci, którzy podpalają domy i porywają małe dziewczynki. Wielki książę i jego przyjaciel Aleksander wyruszają by znaleźć i pokonać nieprzyjaciół. Okazuje się jednak, że wyprzedził ich młody chłopak na niesamowitym koniu. Aleksander rozpoznaje w młodzieńcu swoją siostrę Wasię, którą wszyscy uważali za czarownicę, do tego zmarłą. Postanawia jednak zachować tożsamość siostry w tajemnicy przed dworem, ponieważ tylko ona może pomóc Moskwie zarówno przed nieprzyjaciółmi oraz złowrogimi mocami...
Od razu uprzedzam – „Dziewczyna z wieży” to drugi tom serii. Ale spokojnie, jeśli tak jak ja nie przeczytaliście pierwszej części to nic nie szkodzi, nie pogubicie się. No bo jak można się pogubić w tak sympatycznej powieści, do tego pełnej magii i czarów? Jest to zręcznie poprowadzona historia, która czerpie garściami z rosyjskich motywów ludowych oraz pradawnych wierzeń. Do tego styl pisania autorki sprawia, że książkę czyta się bardzo szybko. Jest to wspaniała uczta dla wyobraźni. Jednak to mnie nie kupiło, a książka mnie nie zachwyciła. Jakoś motywy fantastyczne nie potrafią mnie do siebie przekonać (poza trzema wyjątkami, czyli „Harrym Potterem”, „Wiedźminem” oraz „Pieśnią Lodu i Ognia”). Do tego powieść bywała czasem niesamowicie naiwna. Całe szczęście w większości przypadków była ona uroczo naiwna, więc potrafiłam jakoś przymknąć oko.
Podobnie uroczo naiwna była Wasia. Zdarzało jej się robić baaardzo głupie rzeczy, ale za to jej odwaga wywierała na mnie spore wrażenie. Ma niezły charakterek! Polubiłam też Słowika, kto z nas nie chciałby mówiącego konia. Reszta wydawała mi się nijaka, mieli tylko jedną cechę, która była eksponowana.
Podsumowując – nie dla mnie są powieści, w których jest krztyna fantastyki. Sądziłam jednak, że po przeczytaniu „Dziewczyny z wieży” z przyjemnością sięgnę po „Niedźwiedzia i słowika”, czyli pierwszy tom serii. Po skończeniu książki zdaje mi się, że raczej to nie nastąpi. A może jednak powinnam dać jej szansę? Niemniej „Dziewczynę z wieży” polecam osobom, które mają za sobą pierwszą część i są ciekawe dalszych losów Wasi.