Nikt nie wie o Anieli, czyli Nowości z Lamusa recenzja

Pan Andrzej Wiktor Piotrowski niesamowicie analizuje historyczno-obyczajowe treści z dawnych lat. Zbiór tekstów na podstawie felietonów z Programu Trzeciego Polskiego Radia to nie lada gratka dla ciekawskich odległych zwyczajów i życia według zapisków kronikarzy, gazet, anonsów, czy listów. 

Możemy się tutaj dowiedzieć więcej o chorobie Sobieskiego. Sporo treści poświęcono Mickiewiczowi, np. uczuciu poety do pewnej Anieli, a przecież znamy z jego życiorysu jedynie Marylę. Jest też o 20-letnim Chopinie: "Miernego wzrostu - jak go opisuje świadek epoki - źle zbudowany, o piersi zapadłej. Czoło miał piękne, wyniosłe, oko wyraziste, łagodne, pięknym było po wpatrzeniu się w nie, ale samo nie uderzało swą pięknością. Włos miał bujny, gęsty, mocno kędzierzawy, ciemny z odcieniem cokolwiek rudawym. Duży nos nadawał rysom charakter wybitny, ale w całości swej rysy te nie mogły się nazywać pięknymi, mimo to twarz sprawiała ujmujące wrażenie. Na zęby, wcześnie nadwerężone, młodzieniec cierpiał często i dotkliwie. Miał uderzająco małą i kształtną nogę i prześliczne białe, wypieszczone, o różowych palcach ręce, które też często kładł jakby z pewną ostentacją na kolanach. W ruchach był żywy i prędki, w rozmowie dowcipny, nieco ucinkowy".
Albo o tym, że herbata nie miała zbyt dobrych początków, jak opisuje następująca historia: "Wdowa po nieszczęśliwym księciu Mommuth w roku 1685 posłała jednemu ze swoich krewnych funt herbaty, a że zapomniała zawiadomić o jej sposobie używania, ugotowano więc herbatę. Odcedzono ją, a listki wyłożone na talerz, na stół zamiast jarzyny stawiano".