Łączniczki z Paryża recenzja

Inspiracją do tej książki były prawdziwe zdarzenia, które miały miejsce w czasach II wojny światowej. Pierwszą bohaterką, którą poznajemy jest młoda dziewczyna Grace, mieszkanka Manhattanu. Jest rok 1946 i Grace na dworcu znajduje walizkę, a w niej fotografie dziewcząt, które mimo wyrzutów sumienia zabiera ze sobą. Po czasie dowiaduje się, że walizka należała do Eleanor Trigg, kobiety która kierowała siatką tajnych agentek podczas II wojny światowej. Okazuje się, że kobiety ze zdjęć zaginęły podczas wojny, prawdopodobnie nie żyją. Grace postanawia odkryć prawdę i dowiedzieć się co tak naprawdę stało się z dziewczętami ze zdjęć. Trzecią bohaterką książki jest Marie, tajna agenta, zwerbowana przez wywiad kierowany właśnie przez Eleanor. Trzy losy kobiet, które się ze sobą splatają, trzy niesamowite historie. Ta książka to opowieść o bohaterstwie, ogromnej odwadze, przyjaźni i miłości mocniejszej niż śmierć.

Autorka świetnie poprowadziła wszystkie trzy historie. Stworzyła niezapomniane bohaterki. Dzięki temu książkę czyta się bardzo dobrze, wciąga od pierwszych stron. Z coraz to nowym śladem, nowo odkrytą tajemnicą chce się wiedzieć co będzie dalej, co przydarzy się bohaterkom. Są one tak dobrze wykreowane, że ciężko było mi stwierdzić, którą lubię najbardziej. U każdej wyraźnie widać co nimi kierowało, że postępowały tak a nie inaczej.

Czytając książkę ma się wrażenie, że odkrywa się niesamowite tajemnice, jest się w środku niezwykłych wydarzeń. Książka ma dobre tempo, dużo się w niej dzieje co jest dodatkowo na plus.

Czy są jakieś minusy? Jak dla mnie nie.

Książka wywołuje wiele emocji. Kończąc ją można mieć wrażenie, że obejrzało się doskonały film. Aż chciałoby się powiedzieć, że to za mało, że chętnie przeczytałoby się więcej. Moim zdaniem jest to jedna z lepszych książek z tego gatunku jakie miałam okazje czytać. Czy polecam tą książkę? Tak, zdecydowanie. Jest bardzo dobra. Czas spędzony z nią to świetna rozrywka. Mogę śmiało stwierdzić, że ją powinno się przeczytać.