Kuzynka Marie. Tom 2 recenzja

Zaczyna się pierwsza wojna światowa i wszyscy myślą, że będzie trwała dość krótko, jednak dość szybko życie zweryfikuje ich myślenie.
Mąż Emilii oznajmia, że wyrusza walczyć. Kobieta jest rozczarowana, nawet nie tym, że mąż idzie walczyć, a tym, że nie zapytał jej o zdania. Tylko ją poinformował, jakby nic nie miała do powiedzenia, jakby nic nie znaczyła. Kobieta dowiaduje się, że jest w ciąży, nie zamierza na razie informować o tym męża, nie chce, aby został przy niej z przymusu. Boi się, już jedno dziecko straciła i nie wyobraża sobie, jak przeżyje, jeśli po raz drugi jej maleństwo nie przeżyje.
Starsi bracia Marie postanawiają wyruszyć na wojnę, a ona zamieszkać z żoną jednego z nich, aby jej pomóc z maleńkim dzieckiem. Rodzinne tajemnice, niedomówienia i przeszłość zaczynają z chodzić na daleki plan, jednak one nie chcą odpuścić. Wracają w najmniej oczekiwanym momencie, aby dużo namieszać, aby zmienić punk widzenia na wiele spraw. Marie nie tylko pomaga szwagierce, ale również pracuje w szpitalu, gdzie spotyka swoją prześladowczynię z czasów szkolnych. Jej życie okazuje się dalekie od ideału, a kobiety, pomimo tego, co działo się w przeszłości, postanawiają dać sobie szansę, tym bardziej że mają razem pracować, w miejscu, gdzie nie ma czasu na kłótnie czy niedopowiedzenia.
Czy Emilia urodzi zdrowe dziecko? Czy jej mąż wróci do domu? Czy odnajdzie szczęście?
Czy Marine poradzi sobie z przeszłością? Czy odnajdzie miłość i szczęście? Jak potoczą się losy jej braci? Jakie tajemnice zostaną odkryte?

Drugi tom zdecydowanie bardziej przypadł mi do gustu. Jest bardziej dynamiczny, więcej się w nim dzieje, a to sprawia, że nie mamy czasu się nudzić. Historia dość ciekawa, pełna tajemnic, które pomału odkrywamy wraz z bohaterami.

Również ten tom czytamy oczami obu głównych bohaterek, co dla mnie jest zdecydowanym plusem.

Emilia jest tu dojrzalsza, bardziej samodzielna. Los nie obszedł się z nią łaskawie, jednak po czasie smutku, pomału się podnosi, zaczyna walczyć o swoje. Tu zdecydowanie bardziej ją polubiłam niż w tomie 1.
Marie stara się pomagać innym, czasami zapominając o sobie (a przynajmniej ja to tak odebrałam). Dość odważna, uczynna, potrafi zapomnieć o przykrościach, jakie ktoś jej zrobił i wraz z tą osobą pracować, by nieść pomoc innym. Polubiłam ją w poprzednim tomie i w tym nadal uważam ją za bohaterkę dającą się lubić.

Według mnie, gdyby zrobić tylko jeden tom książki „Kuzynka Marie” byłaby ona dużo lepsza, niż jest obecnie, z podziałem na dwa tomy. Tym bardziej że te tomy nie są grube. Książka pt.: „Kuzynka Marie Tom II” jest na pewno lepsza, niż był tom pierwszy. Według mnie jest bardziej dynamiczna, więcej się w niej dzieje, przez co stała się ciekawsza. Polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2020/09/wydawnictwo-novae-res-ksiazka-pt_22.html