Krzyk o ratunek recenzja

Kolejne dziecko w domu Watsonów, kolejna poruszająca historia, jedna prawda - brak miłości potrafi pchnąć dziecko do okrutnych czynów.

Sophia ma dwa oblicza: wesoła dwunastolatka i wyrachowana cyniczna nastolatka. Sytuację komplikuje choroba dziewczynki, ale opiekunowie szybko dostrzegają, że mała przez lata nauczyła się perfekcyjnie wykorzystywać fakt, że cierpi na nieuleczalną chorobę i manipuluje dorosłymi z mistrzowską łatwością. Jak rozpoznać prawdziwe objawy ataku i wezwać karetkę? Jak zmusić zbuntowaną dwunastolatkę do połykania tabletek? Jak zwrócić jej dzieciństwo?

Podziwiam ludzi, którzy decydują się na przyjęcie pod swój dach dzieci i stworzenie im rodziny zastępczej. Nie jest to proste. Ale kiedy słyszy się o tylu maluchach czekających na zwykłe ciepłe i serdeczne słowo, serce się kroi. Ludzie mogliby się nimi zająć, ale wolą wydawać setki tysięcy złotych, euro na kolejne in vitro, nowe metody, itd. A dzieciaki czekają: w szpitalu, w domu dziecka, w oknie życia... Wiem, bo w mojej rodzinie jest sporo adopcji, a życie toczy się swoim zwykłym, niezwykłym rytmem.

Kiedy dziecko sprawia problemy wychowawcze łatwo jest powiedzieć, że jest źle wychowane, że jest złe. Już to pisałam 1000 razy i wiem, DZIECI NIE RODZĄ SIĘ ZŁE - to my dorośli zawiedliśmy. Nie wolno żadnego dziecka skreślić, każde jest ważne, każdemu trzeba zaufać, bo jest skarbem, nawet jeśli zadaje ból. A o tym coś wiem...


Anna M.