Koniec Gry recenzja

Anna Onichimowska
Koniec gry
Rok wyd. 2012 (Znak Emotikon)
208 stron
ISBN: 978-83-240-1752-2

"Koniec gry" bardzo mnie zaskoczył. Z początku z dystansem podchodziłam do samego tytułu, nie wiedząc co autorka zawrze w tak cienkiej książce (uznajmy, że 208 stron to mało). I znów kolejne zaskoczenie. Tematyka, którą się interesuję, istny strzał w 10.
Opowieść Alka, to opowieść wielu osób, które borykają się z coming outem. Ujawnić się, czy nie? niezwykle trudna decyzja, która może, ale nie musi zaważyć na dalszym życiu osób homoseksualnych. W końcu społeczeństwo, w części (żeby nie napisać w większości) tolerancyjne nie jest. Alek z początku sam nie wie kim jest, nie może się odnaleźć w swoich uczuciach, interesuje się dziewczynami, ugania się za Katarzyną, by później koniec końców stworzyć parę z Renią. Jednak jego myśli krążą nie tylko w okół obu panien, jest jeszcze ktoś.. Kacper, którego Alek nieładnie potraktował na początku ich znajomości. Aleksander żyje w katolickiej rodzinie, dzieli pokój z bratem bliźniakiem (Andrzej) , który stwierdza bez ogródek, że "pedalstwo" to największe zło i powinno się je tępić w zarodku. Ojciec w subtelniejszy sposób popiera wypowiedzi Andrzeja, matka próbuje się nie wtrącać, a siostra nie potrafi się odnaleźć w sytuacji. Więc jak możecie sobie wyobrazić, w domu główny bohater nie ma łatwego życia. Choć nikt na początku niczego się nie domyśla, to później wiadomość spada na rodzinę jak grom z jasnego nieba i zaczyna się batalia o własną tożsamość.
Jest to jedynie zalążek historii zarówno młodych jak i tych starszych osób, które wahają się z ważną decyzją coming outu. Podsumowując w tej sytuacji mogę napisać tylko jedno: Żyj i daj żyć!!