Dewajtis recenzja

Dewajtis to stary dąb, który usłyszał już wiele tajemnic i staje się wyrocznią dla Marka Czertwana.Ta niesamowita historia napisana przez Marię Rodziewiczównę w 1888 roku, nie utrudnia nam, współczesnym czytelnikom, połączyć się z bohaterami. Książka wciągnęła mnie od pierwszych stron. Od razu mogłam stwierdzić, że nie będzie to pusta powieść, którą szybko odłożę i o niej zapomnę. "Dewajtis" to klasyk, najwyższa półka dojrzałej literatury, którą na pewno, według mnie, doceni każdy doświadczony czytelnik. Jakże żałuję, że jestem już po przeczytaniu tej książki, bo chciałabym nią żyć jeszcze dłużej. Nie jest łatwo o niej zapomnieć ponieważ zabrała mnie do XIX wieku, urzekła opisami przyrody, które o dziwo nie były męczące, a stały się odskocznią od głównego wątku fabuły tak, żebym mogła zebrać przemyślenia na temat danej sprawy. Nie dało się nudzić, bo powieść chwilami rozbawiała humorystycznymi bohaterami, a czasami budziła we mnie zaniepokojenie.
Postać Marka to coś genialnego. Człowiek, który niewiele mówi, a uczucia wyraża czynem. Tym urzekł nie tylko mnie, ale również Irenę Orwid i większość czytelniczek, z którymi rozmawiałam. Irena to również postać godna podziwu. Jest kobietą konkretną, która wie czego chce i ukazuje czytelnikom, co znaczy być odważną damą. Przyjeżdżając z Ameryki, nie zna nikogo w Poświciu, a mimo to bierze ciężar na swoje ramiona i właśnie to jest dla mnie powodem, żeby stawiać ją sobie za autorytet. To dama dziewiętnastowieczna, która nie boi się mówić głośno o swoich potrzebach, ani wyrażania własnego zdania. Te dwie postaci są tak idealnie dopasowani, pod każdym względem, że wciąż jestem pod wielkim wrażeniem. Uzupełniają się w każdym aspekcie. Są parą, której nie da się nie lubić. Chociaż "Dewajtis" przedstawia zupełnie inną rzeczywistość, niż ta, którą mamy dzisiaj, nie przeszkadza to w zrozumieniu tej historii, ani nie ujmuje przyjemności z czytania, a każdy bohater jest stworzony tak genialnie, że chwilami zapominałam o tym, że to tylko postacie na papierze. Na początku byłam przekonana, że będę się męczyć z tą książką bo po języku i stylu pisania możemy poznać, że nie jest to powieść pisana wczoraj, a jednak byłam bardzo zaskoczona, że udało mi się wkręcić i zapomnieć o świecie rzeczywistym. Widocznie język nie jest żadną przeszkodą, żeby dobrze się bawić przy dobrej literaturze. Już po chwili przestałam zwracać uwagę na to, że książka jest napisana inaczej niż te współczesne.
Na pewno na długo ją zapamiętam i z miłą chęcią będę do niej wracać nie raz. Dla mnie jest to powieść idealna, której niczego nie brakuje. Nic dodać, nic ująć.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.