Biuro do spraw tajemnych recenzja

„Biuro do spraw tajemnych” autorstwa Erica Fouassier’a to kolejna historia, co do której nie miałam żadnych oczekiwań - nie miałam bladego pojęcia, czego powinnam się po tej książce spodziewać. Historia osadzona na ulicach dziewiętnastowiecznego Paryża była dla mnie pewnego rodzaju eksperymentem czytelniczym. Nieczęsto bowiem zagłębiam się w kryminały, których akcja rozgrywa się w tak dalekiej przeszłości i w tak charakterystycznym miejscu. Jednak już po pierwszych stronach odkryłam, że ta powieść to coś zupełnie innego, coś, co wciągnęło mnie zupełnie nieoczekiwanie.

Jesień 1830 roku. Ciemne zaułki Paryża, który usiłuje otrząsnąć się z szoku rewolucji lipcowej.
Postęp nauki, w połączeniu z szalenie modnym ezoteryzmem, inspiruje nowy rodzaj przestępczości. Valentin Verne, młody inspektor, ale i zapalony student chemii i medycyny, z zamiłowaniem do tego, co nieprzeniknione i irracjonalne, musi rozwiązać serię zagadek związanych z dziwnymi zgonami. Mianowany przez prefekta na szefa „Biura do spraw tajemnych”, specjalnego wydziału, którego zadaniem jest tropienie tajemniczych przestępców, korzystających z dobrodziejstw dynamicznie rozwijającej się dziedziny wiedzy, ma zamiar udowodnić swoje niezwykłe umiejętności.
Ale kim tak naprawdę jest ten samotny policjant, którego obsesją jest schwytanie seryjnego mordercy znanego pod pseudonimem Wikary?
Kto kryje się za anielską twarzą, która tylko czasami ujawnia niepokojącą dzikość?
Kto jest łowcą, a kto ściganym?
Co odnaleźć można w splątanym labiryncie luster?

Przyznam, że Fouassier należy do nielicznych autorów, którego styl pisania trudno jest mi jednoznacznie zdefiniować. Eric posługuje się bardzo lirycznym (jeśli tak można to nazwać) oraz zupełnie „innym” językiem - sposób opisania całej historii różni się zupełnie od tych kryminałów, które czytam na co dzień. Zamiast szybkiej akcji dostajemy historię, w której nie brakuje subtelnej gry słów oraz przeżyć bohaterów.

„Biuro do spraw tajemnych” nie jest pozycją, w której akcja pędzi na łeb na szyję - rozgrywa się ona bardzo powoli, co umożliwia czytelnikowi zanurzenie się w klimat ulic Paryża sprzed kilku wieków. Fouassier wyraźnie maluje obraz miasta, jego zakamarków i tajemnic, czyniąc je niemalże żywym.

Na stronach tej powieści czekana na Was wiele tajemniczych postaci, których charaktery są trudne do rozgryzienia, co sprawia, że czytelnik nieustannie zastanawia się nad ich prawdziwymi intencjami. Główna sprawa, która stanowi osnowę fabuły, rozwija się powoli, a ciekawość czytelnika jest sprytnie prowadzona do samego końca.

Czy książkę polecam? „Biuro do spraw tajemnych” to przede wszystkim kryminał dla tych, którzy cenią sobie klimat oraz charakterystycznych bohaterów, bardziej niż szybką akcję i łatwe rozwiązania. Polecam ten tytuł przede wszystkim osobom, które szukają czegoś więcej niż tylko kolejnego kryminału, który szybko zapomną - ta pozycja może okazać się prawdziwą perełką!