Z ciemnością jej do twarzy recenzja

Ta książka już od jakiegoś czasu mnie intrygowała. Ilość recenzji, jakie pojawiły się w sieci jeszcze bardziej ciekawiły mój zmysł czytelniczy... aż w końcu powieść trafiła w moje ręce i zagłębiłam się w hipnotyzujących oczach dziewczyny widniejącej na okładce tejże lektury. „Z ciemnością jej do twarzy” autorstwa Kelly Keaton wciągnęła mnie w swój świat już od pierwszych stron, a samą bohaterkę bardzo polubiłam, za to, że wcale nie jest zwykłą nastolatką.
Aristanae, to dziewczyna, która źle się czuje ze swoją innością. Posiada długie jasne włosy, których często chciała się pozbyć. Do tego stosowała już każdej techniki, łącznie z paleniem ich. Jednak na drugi dzień, włosy były tak samo długie jak przed tym ekstremalnym zabiegiem. Bohaterka dobrze wiedziała, że jest adoptowana, bowiem rodzina, w której aktualnie się znajdowała, nie była jej pierwszym tymczasowym domem. Ale to właśnie państwo Sandersonowie na swój sposób wychowywali tę dziewczynę oraz otworzyli drzwi, aby ta poznała swoją przeszłość.

Powieść zaczyna się w momencie, kiedy Ari jest w szpitalu psychiatrycznym, gdyż właśnie tam przebywała kiedyś jej matka. Próbuje poznać prawdę o chorobie swojej rodzicielki, jednak dowiaduje się, że kobieta zabiła się, pół roku po tym, kiedy porzuciła swoje dziecko. W szpitalu Ari otrzymuje pudełko po butach, gdzie znajdują się rzeczy jej matki. Dzięki temu podarunkowi, poznaje mały sekret swojej rodziny. Kobiety umierają przed ukończeniem dwudziestego pierwszego roku życia, tym samym porzucając swoje małe córeczki. Z listu, jaki pozostawiła dla niej matka wynika, że musi szybko uciekać, gdyż grozi jej niebezpieczeństwo. Ari już po chwili trafia w ręce tajemniczej postaci, którą udaje jej się unicestwić. Podejmuje również ciężką decyzję – postanawia pojechać do Nowego 2, miejsca, o którym nikt już nie pamięta, miejsca, w którym przed kilkunastoma laty miały miejsca kataklizmy, przez co z miasta uciekło wiele mieszkańców. Ciekawa swojego pochodzenia oraz historii swojej rodziny, chce tam pojechać. Wie jednak, że jest to niebezpieczne i że samotnej podróży w tamto miejsce zabronili jej przybrani rodzice oraz własna matka – co podkreśliła w swojej krótkiej wiadomości do córki. Siedemnastolatka na swojej drodze spotyka Crank, dwunastolatkę, która ku wielkiemu zdziwieniu głównej bohaterki, a także i mojemu zaskoczeniu, pracuje oraz prowadzi samochód. Zabiera Ari ze sobą i pozwala zamieszkać u siebie w domu. Tam bohaterka poznaje współlokatorów swojej nowej znajomej: Duba, Henriego, Violet oraz Sebastiana. Dzięki nim będzie mogła poznać siebie i klątwę jaka wisi nad nią, jako ostatnią kobietą ze swojego rodu.

Kelly Keaton stworzyła bardzo barwny świat. Autorka wykazała się ogromną fantazja i wyobraźnią. Swoją powieść przemyślała dokładnie oraz starannie wykreowała postaci i klątwę, która wisi nad główną bohaterką. Nie wszyscy mieszkańcy Nowego 2 są zwykłymi śmiertelnikami. Nowi znajomi głównej bohaterki mają dziwne zdolności oraz cechy. W tym mieście nie ma szkoły ani żadnych norm prawnych. Dzieci pracują, są skazani na życie na własną rękę, a pojęcie jakim jest rodzina, niekoniecznie jest im znane. Każdy sam sobie wybiera towarzystwo, co właśnie zrobiła Crank razem ze swoimi znajomymi. Bardzo podobało mi się nawiązanie do mitologii. Ten zabieg bardzo wyróżnił tę książkę spośród już istniejących dzieł, które widnieją na księgarnianych półkach. W tej historii występują zarówno wampiry, czarownice jak i zmiennokształtni. Ta książka nie jest jednowątkową powieścią, która ma tylko cieszyć zmysły czytelnika. Główna bohaterka cierpi, gdyż czuje się inna, czuje, że nie pasuje do swojego otoczenia. Dopiero, kiedy znalazła się w Nowym 2, wydaje jej się, że spotkała podobne do niej osoby – osoby, które także są inne, niepowtarzalne. Sama klątwa, która ciąży nad jej rodziną jest dość intrygująca i niepowtarzalna. Szczerze powiedziawszy, nigdy nie odgadłabym takiego rozwiązania i przebiegu wydarzeń.

Styl pani Kelly Keaton jest bardzo przyjemny. Z łatwością czytałam jej powieść i z każdym kolejnym zdaniem wciągałam się jeszcze bardziej w całą historię. Mimo tego, że książka jest skierowana raczej w stronę nastolatek, to powieść „Z ciemnością jej do twarzy” powinna zainteresować każdego fana tego gatunku. Historia nie jest banalna, czego można by było się spodziewać, gdyż sam temat wydaje się być wykorzystany i przemaglowany z każdej możliwej strony. Książka powiewa czymś świeżym i nowym, i tym właśnie bardzo mnie zainteresowała.

Bohaterowie w tej powieści są bardzo interesujący. Zwykli dwunastolatkowie są bardzo dojrzałymi osobami, które same pracują na siebie. Sama Aristanae jest bardzo barwną postacią. Wydaje się być niezależna i bojowo nastawiona do wielu rzeczy. Potrafi sama się obronić, co może zadziwić w tej powieści. Mimo tej cechy, Ari jest delikatną kobietą, która potrzebuje trochę czułości i uczucia. Może właśnie z tego powodu, w przeciągu zaledwie niecałej doby, zauroczyła się w jednym ze współtowarzyszy Crank, Sebastianie. To uczucie, które zawisło między Sebastianem a Ari wydało mi się dość dziwne i nieprawdopodobne. To wydarzyło się zbyt szybko, zwłaszcza, że główna bohaterka raczej jest dość samodzielną postacią, która raczej starała się odrzucać od siebie chłopaków. Dla Bastiana zrobiła wyjątek. Ten chłopak wywarł na mnie pozytywne wrażenie, mimo tego, że na samym początku był trochę niemiły i niedostępny. Ale chciał pomóc Ari. Sam był nietypową postacią, posiadającą mieszankę genów, ale więcej nie ujawnię, to zostawiam już zainteresowanym tą powieścią. Od samego początku polubiłam także postać Violet. Ta dziesięciolatka to uzewnętrznienie spokoju ducha, oraz samotnicy. Jest to indywidualistka zakochana w pięknych strojach i maskach. Także jej zwierzątko wzbudziło we mnie pozytywne emocje.

Nie umiem stwierdzić, czy samo zakończenie przypadło mi do gustu. To już musi każdy czytelnik samodzielnie ocenić. Kilka spraw nie zostało do końca wyjaśnionych. Mam nadzieję, że autorka szykuje już dla swoich odbiorców kontynuację, gdyż „Z ciemnością jej do twarzy” wydaje się być niedokończoną historią, wręcz krzyczącą i proszącą o dalsze wydarzenia. Przywiązałam się i polubiłam główną bohaterkę. I jestem bardzo ciekawa jakie losy mogą jeszcze spotkać Ari. Książkę serdecznie polecam.


Recenzja została opublikowana również na moim prywatnym blogu: http://zeswiatafantazji.blogspot.com/