Zaczynam od listu, kochanie recenzja

Ostatnimi czasy, często spotykam się z opiniami, że romansowe obyczajówki są na odmóżdżenie i raczej czytelnicy stronią od takich książek. Ja takie książki uwielbiam! Są lekkie i przyjemne, polscy autorzy dbają o to, by historie, które opisują, mimo wszystko mogły zdarzyć się naprawdę.

Łucja to młoda pani weterynarz, która żyje trochę w wyimaginowanym świecie. Jest delikatna i taka dziewczęca, nie winna, nawet jeśli to wręcz nie realne w dzisiejszych czasach. Niemniej jednak polubiłam ją, nawet jeśli chwilami zbyt emocjonalnie reagowała na swoje perypetie. Zaś Mateusz – niestety nie polubiłam się z nim już z powodu imienia – jednak jest bardzo dobrze wykreowany., taki Dżolo Manolo „co to ja nie jestem”. Podobało mi się to (nie zależnie od mojej antypatii do niego), że początkowo był takim zimnym draniem, że z powodu swojej przeszłości chciał ukarać każdą babkę na świecie, która przed nim nie uciekała. I to jest właśnie to – dobrze wykreowani bohaterowie, nawet Ci drugoplanowi. Fabuła opiera się na spotkaniu tych dwojga ludzi, na ich przemianie jak i przeciwnościami, które spotkają na swojej drodze. I uśmiechnęłam się nie raz i łezka kilka razy w oku się zakręciła i wyczekiwałam co będzie dalej i jak cała sytuacja się rozwiąże.

To książka doskonała na odpoczynek, czyta się ekspresowo i smerfnie. Autorka pisze lekko, więc na pewno nie będziecie mieli problemów ze zgubieniem się w akcji. Ja jestem zupełnie na TAK i nie tylko dlatego, że taka kategoria książek zupełnie podbija moje serce!