Ostatnie życie recenzja

Dorastający w szwedzkim miasteczku przyjaciele Mohlin i Nyström jako 10-latkowie stworzyli razem swoją pierwszą powieść kryminalną. Jako dorośli, zawodowo zajmujący się dziennikarstwem i pisaniem scenariuszy postanowili wrócić do swojego pomysłu z dzieciństwa i wspólnie napisali debiutancką powieść kryminalną. Jak im to wyszło?

Główny bohater „Ostatniego życia”, agent FBI John Adderley, infiltruje pod przykrywką kartel narkotykowy. Sprawy się komplikują, a Adderley budzi się w szpitalu z raną postrzałową. Zostaje objęty programem ochrony świadków i z nową tożsamością, na własną prośbę zostaje przeniesiony do Karlstad, miasteczka w Szwecji w którym dorastał. Wybór miejsca nie jest przypadkowy.

Dziesięć lat wcześniej to właśnie tutaj zaginęła Emelie Bjurwall, a śledztwo w tej sprawie utknęło w martwym punkcie.

Co tak naprawdę wydarzyło się wtedy w Karlstad? Co stało się z Emelie? Kto odpowiada za jej zaginięcie?

Na te pytania odpowiedzi musi znaleźć John Adderly, który rozpoczyna swoje śledztwo kierowany osobistymi pobudkami..

„Ostatnie życie” chociaż napisane przez dwóch Szwedów i niewątpliwie posiadające kilka punktów stycznych z gatunkiem Nordic Noir, to nie do końca wpisuje się w jego ogólnie przyjęte ramy. Nie odnotujemy tutaj rozległych opisów lodowatego i niepokojącego krajobrazu, posępnego klimatu czy wszechogarniającego uczucia klaustrofobii.

Znajdziemy jednak ciekawie wykreowanego, niejednoznacznego bohatera, miotającego się pomiędzy dziwnymi rodzinnymi relacjami; małe szwedzkie miasteczko rządzące się swoimi prawami oraz dobrze zbudowaną zagadkę kryminalną. Całość czyta się z dużym zainteresowaniem, świetnym pomysłem było wprowadzenie przez autorów podwójnej narracji- agenta i ojca zaginionej dziewczyny. Poruszonych jest kilka wątków społeczno-socjologicznych, jednak nie są one nadmiernie rozbudowane i nie przysłaniają tego, co najważniejsze.

Odkrywania historii zaginięcia Emelie wraz z agentem, krok po kroku, trop za tropem.

Akcja nie toczy się lawinowo, ale autorzy niejednokrotnie wprowadzają zamieszanie, aby doprowadzać nas do zaskakującego finału. Chociaż jako fanka Nordic Noir czuję lekki niedosyt, to debiut szwedzkiego duetu uważam za udany i z ciekawością sięgnę po kontynuację.