Ten wyrażający uległość recenzja

Czytałam już w swoim życiu sporo romansów. Tych bardziej romantycznych, z trzymaniem się za ręce i wspólnym obserwowaniem spadających gwiazd. Tych opisujących codzienną stronę miłości, z problemami, zwyczajnością i kanapkami z serem na śniadanie. Tych obrazujących erotyczną naturę związku, z pikantnymi szczegółami włącznie. Ale takiego romansu, który wyszedł spod pióra Beaty Patyny jeszcze nie czytałam.
-
W książce znajdziecie historię Laury Kabot, polski mieszkającej w Niemczech, do których wyjechała po smutnych wydarzeniach z przeszłości. Laura jest prezesem Multiculti Cafe, bardzo prężnie prosperującej firmy, stworzonej z miłości do tego aromatycznego napoju. W kierowaniu przedsiębiorstwem Laurze pomaga przyjaciółka Valeria, Sycylijka z prawdziwie włoskim temperamentem i świetnym wyczuciem ludzkich uczuć i intencji. Wyczucie to jest niezwykle ważne w ich wspólnej relacji, ponieważ u Laury zdiagnozowano jedno ze spektrum autyzmy - zespół Aspergera, który uniemożliwia jej definiowanie uczuć zarówno własnych, jak i osób w jej otoczeniu.
Laura jest osobą bezpośrednią, nazywającą rzeczy po imieniu, takimi jakimi są. Obce są dla niej konwenanse i tzw. poprawność zachowania. Ona po prostu tego nie czuje. Dlatego, aby lepiej funkcjonować w społeczeństwie, na co dzień posługuje się metodą uśmiechów. 14 rodzajów uśmiechów ludzkich pozwala jej rozpoznawać uczucia- od zakłopotania, serdeczności, kokieterii aż po miłość.
-
Książka ta jest wyjątkowa jeszcze z jednego powodu. Fabuła prezentuje nam historię romansu Laury i...Marty. Opisy ich wzajemnej relacji nie obejmują jednak tylko uczuciowej strony związku, ale pokazują wzajemną zażyłość kobiet również z uwzględnieniem ich seksualności. Opisy scen łóżkowych przedstawione dość obrazowo, obejmują nie tylko główne bohaterki, ale też inne przygodnie poznane partnerki sprzed ich poznania.
Widzimy też powoli rodzącą się miłość pomiędzy kobietami, która wymaga uwagi, skupienia i poświęcenia od każdej ze stron.
-
A kiedy myślimy, że czeka nas happy end i niemalże zaczynamy wierzyć, że Laura i Marta będą żyły długo i szczęśliwie, autorka funduje nam takie zakończenie, że nic tylko czekać na ciąg dalszy tej historii.