Daleko od morza recenzja

"Daleko od morza" to kolejna pozycja z cyklu tych opisujących koszmar II wojny światowej, jednak podczas gdy większość autorów opisuje wydarzenia mające miejsce w trakcie jej trwania, tym razem przyjdzie nam się zmierzyć z obserwacją szkód jakie wojna wyrządziła i ich wpływu na dalsze życie. 

Tłem opisanych wydarzeń jest powojenna Europa. Młoda lekarka, po długiej rekonwalescencji po pobycie w obozie Ravensbruck, powraca ze Szwecji do Polski, aby odbudować swoją przyszłość, zawalczyć o nią i przede wszystkim odnaleźć rodzinę, w szczególności ukochanego brata. Jednak Polska to obraz nędzy i rozpaczy, a także nienawiści do ludzi, którzy są wrogo nastawieni do Niemców, Sowietów, a także Żydów. Każda podejmowana decyzja może zaważyć na losie kilku najbliższych osób. Bardzo ciężko jest odbudować na takich zgliszczach swoje życie, jednak ta pozycja pokazuje ogromną siłę, wiarę i nadzieję na lepsze jutro, a przede wszystkim pokazuje jaką miarą jest człowieczeństwo i dobroć, i że jest ona wysoko ponad podziałami rasowymi. Pamięć, zrozumienie i wybaczenie to wartości ponadczasowe i niejednokrotnie niezwykle istotne, by pogodzić się z pewnymi faktami i przejść nad nimi do porządku dziennego. 

Książkę pomimo trudnej tematyki czyta się bardzo dobrze. Autorka pisze przyjemnym dla Czytelnika stylem, zaciekawia. Opisując wydarzenia z okresu wojny czy tortury jakie miały miejsce w obozach niemieckich nie wprowadza brutalnych obrazów, więc bardziej wrażliwy Czytelnik nie musi obawiać się treści. Sporo pozostawia w sferze niedopowiedzeń i domysłu. 

Mnie ta pozycja bardzo się podobała i uważam, że jest godna polecenia. Szczególnie powinna się spodobać tym, którzy lubią czytać książki poruszające tematykę wojenną jak i powojenną. Zdecydowanie dla tej grupy Czytelniczej będzie to takie małe "must have". Dla mnie „Daleko od morza” jest zdecydowanie zachętą do zapoznania się z innymi dziełami autorki Agnieszki Gładzik.