Trzecie oko Wiedźmy recenzja

Książki Danki Braun odkryłam stosunkowo niedawno, ale Autorka zawsze potrafi mnie zaskoczyć. Nie trzyma się, jak tonący brzytwy tylko jednego gatunku literackiego i nie powiela schematów. Obyczajówka łączy się nagle z kryminałem, romans ze zjawiskami paranormalnymi i mroczną tajemnicą. Zawsze jest też jakiś twist, który sprawia, że kończąc książkę, wciąż czuję szybsze bicie serca.

Bohaterka najnowszej powieści Danki Braun przezywana jest Wiedźmą. Sama twierdzi, że ma tak zwane „trzecie oko”; potrafi wyśnić pewne wydarzenia łącznie z poznawaniem nowych osób, miała przeczucia i potrafiła trafnie rozpoznać ludzkie intencje. W momencie, w którym ją poznajemy, śnił jej się wciąż jeden i ten sam sen. Poznawała w nim przyszłego męża. Pewnego dnia spotkała go na jawie. Nawiązali bliższą znajomość, ale w tym samym czasie wokół jej rodziny zaczęły się dziać tajemnicze rzeczy, a kochanka, dla której kiedyś jej ojciec opuścił matkę, została zamordowana. Podejrzenie pada na jej tatę i brata. Rodzina wynajmuje prywatnego detektywa, by oczyścić się z zarzutów i znaleźć rzeczywistego sprawcę zbrodni. Tymczasem ktoś próbuje pozbawić życia również naszą bohaterkę…
Czyżby coś wyśniła i powiedziała o tym niewłaściwej osobie?

Główna bohaterka Lila bardzo mnie drażniła. Według mnie mimo 29 lat była dziecinna, naiwna, zadzierająca nosa. Słowem prawie wszystko, o czym mówiła lub co robiła, podnosiło mi ciśnienie. Nawet niezbyt żałowałam, gdy okazało się, że ktoś czyha na jej życie. Na szczęście w historii Autorka oddawała głos również innym bohaterom. Wszystkie postacie były świetnie i bardzo wyraziście wykreowane. Spodobał mi się detektyw Mirek Filer i jego pomocnik.
Początkowo historia wolno się rozkręcała, ponieważ Autorka skupiła się na rozbudowaniu warstwy obyczajowej, dzięki której dokładnie poznaliśmy Liliannę, jej najbliższe otoczenie i mogliśmy wyrobić na ich temat swoje zdanie. W drugiej połowie akcja zaczęła pędzić jak Pendolino, a Dance Braun skutecznie udało się wmanewrować mnie w ślepe uliczki i trochę trwało, nim w końcu udało mi się wydedukować kto i dlaczego zabił. A kluczem do zagadki są szczegóły pieczołowicie przedstawione w pierwszej części książki, niejednokrotnie ukryte we wspomnianej warstwie obyczajowej. Gdy przypomnimy sobie niektóre detale, tworzy się dopiero pełny obraz zawiłej, emocjonującej intrygi. Danka Braun jak zawsze z polotem stworzyła opowieść o miłości, rozterkach serca, zdradzie, przebaczeniu, skomplikowanych relacjach rodzinnych, zawiści i nienawiści, która sprawia, że w ludziach budzą się najgorsze instynkty.

Za możliwość zapoznania się z treścią książki dziękuję Wydawnictwu Prozami.