Żona godna zaufania recenzja

"Żona godna zaufania" - spodziewałam się zupełnie innej książki. Powieść zaskoczyła mnie niemalże od początku. Zaskoczyła mnie doskonałym stylem, krótkimi, zwięzłymi zdaniami i pewną surowością. Z kart książki powoli wyłania się opowieść o ludziach przygniecionych ciężarem samotności, niespełnionych, udręczonych ciężarem trawiącego ich ciała pożądania, a wszystko to spowija mrożna, surowa, nieprzejednana zima. Zima doprowadzająca ludzi na skraj szaleństwa, gdzie ojciec zwraca się przeciwko synowi, żona przeciwko mężowi.

Nie jest to książka dla każdego. Do pewnego stopnia czyta się ją bardzo przyjemnie ale są momenty, kiedy może wydawać się czytelnikowi lekko nużąca. Nie jest to powieść przez którą pędzi się z prędkością światła i wypiekami na twarzy. Jest to książka z gatunku tych, gdzie każde słowo, zdanie ma znaczenie. Trzeba ich smakować powoli i z rozwagą. Obraz społeczeństwa jaki wyłania nam się z kart tej książki został doskonale odmalowany, odarty z lukru i fałszu. Przedstawia nagą, surową i brzydką prawdę.

Czy w takim świecie znajdzie się miejsce na miłość, szczerość, prawdę, zaufanie i prostotę musicie przekonać się sami. Ile człowiek jest w stanie znieść kłamstw, intryg, niedoli w imię trawiącego ciało i duszę pożądania, i tak naprawdę pragnienia bliskości drugiego człowieka. Wszystko to plus mroźny, surowy i nieprzejednany zimowy klimat Wisconsin 1907 roku daje nam fascynującą opowieść o ludzkich słabościach, namiętnościach i potrzebie bycia kochanym, bez względu na cenę jaką przyjdzie zapłacić za swoje pragnienia.