Igrzyska Śmierci recenzja

Czytając książki wielokrotnie napotykam różne style pisania oraz historię. Na początku kiedy usłyszałam o filmie "Igrzyska śmierci" pomyślałam że chętnie wybrałabym się na niego. Jednak się tak nie stało. Nie dawno poszłam do biblioteki i zauważyłam tą książkę. Tak się zaczęła moja historia.
Książka ta stała się dla mnie czymś więcej niż zwykłą lekturą. Czytając ją miałam wrażenie że jestem w tej historii i utożsamiam się z bohaterką. Przeżywam z nią każdy upadek i powstanie. Nie mogłam opuścić choć jednego momentu aby nie chwycić książkę i czytać.
Suzanne Collins opisuje życie szesnastoletniej Katniss Everdeen która przeżyła koszmar. Jej ojciec umarł a matka pogrążyła się w depresji. Ma również młodszą siostrę o która musi się troszczyć aby nie była głodna. Zbliżają się dożynki, a więc każdy dystrykt musi dać daninę w postaci chłopca lub dziewczynki w wieku od 12 do 18 lat. Będą oni uczestniczyć w Głodowych Igrzyskach, które są transmitowane na żywo w telewizji. To właśnie Katniss zostaje wybrana wraz z jej kolegą Peetem. Tak właśnie zaczyna się jej koszmar na arenie. Bohaterka jest poddawana ciężkim próbom i patrzy na śmierć jej bliskich osób oraz innych.Miotają ją emocje które musi w sobie tłumić aby nie zginąć.
Katniss to bardzo inteligentna i pomysłowa dziewczyna. Radziła sobie z najtrudniejszymi zadaniami. Najgorsze było to że musiała patrzeć na cierpienie swojego kolegi do którego czuła coś więcej. Koniec tej całej opowieści kończy się dobrze jednak to co przeżyła tam szesnastolatka umocniło ja w jednym że nie można się poddawać.
Bardzo mi zaimponowała swoją wytrwałością i tym ze nie pokazywała swojej słabości chociaż najchętniej popłakałaby się i rzuciła wszystko.
Autorka książki zafascynowała mnie. Pierwsza część trylogii "Igrzyska śmierci" myślę ze zawładnęła nie jednym sercem. To co oczekiwałam po prostu dostałam. Nie mogę powiedzieć nic złego o wspaniałomyślnej lekturze która czasami mnie doprowadzała do płaczu, a czasami do śmiechu.
Jeżeli ktoś jeszcze nie czytał igrzysk to niech to zrobi teraz. Ja osobiście nie muszę oglądać filmu gdyż zrobiłam to swoją wyobraźnią. Dokładnie widziałam każdy moment i uczucia bohaterów. Nic więcej nie potrzebuję:)
Polecam!:)

"Nie zapomina się twarzy człowieka, który jest ostatnią nadzieją."
"Igrzyska to coś więcej niż łowy."
"Byłaś romantyczna jak ziemniak- do chwili, gdy Peeta wyznał, że cię pragnie."
"Chwytam jego rękę i ściskam ją mocno, przygotowując się na spotkanie z kamerami.
Boję się chwili, w której będę musiała ją puścić..."