Igrzyska Śmierci recenzja

Ameryka Północna, którą znamy z lekcji historii nie istnieje. Na jej ruinach powstaje nowe państwo Panem, trzymające twardą ręką trzynaście dystryktów odpowiedzialnych za zaopatrzenie i wszelkiego rodzaju dobra. Od węgla, zboża aż do luksusowej biżuterii czy odzieży. Taki świat wykreowała Suzanne Collins w popularnej trylogii "Igrzyska śmierci". Książce skierowanej nie do dzieci, a do "[...] dojrzałych młodych ludzi, którzy rozumieją, że okrucieństwo jest częścią historii ludzkości [...]".

Każdego roku, od siedemdziesięciu czterech lat odbywają się Głodowe Igrzyska, upamiętniające Mroczne Dni - nieudane powstanie przeciwko dyktaturze Panem. Od tego czasu każdy z dystryktów poświęca jedną młodą kobietę i jednego młodego mężczyznę. Ich zadaniem jest proste. Utrwalić pamięć o buncie walką na śmierć i życie, gdzie zwycięzca może być tylko jeden.

Świat pogrążony w przemocy i wyzysku poznajemy z punktu widzenia głównej bohaterki - szesnastoletniej mieszkanki dystryktu górniczego, Katniss Everdeen. Po tragicznej śmierci ojca, dziewczyna przejmuje rolę żywiciela i opiekuna rodziny, robiąc co w jej mocy by ochronić młodszą siostrę Primrose.

Kiedyś uważałam, że nie ma na świecie nic gorszego niż zarabianie na przemocy i cierpieniu ludzi. Myliłam się. Rzeczą, która po przeczytaniu książki Suzanne Collins wydaje mi się jeszcze gorsza, jest samo uczestniczenie w "reality show", jakim są Głodowe Igrzyska. Trybuci biorący w nich udział, przestają być ludźmi i stają się przedmiotami, a ich śmierć jest jedynie skutkiem ubocznym świetnej zabawy. Utwierdza mnie to w przekonaniu, że dzieło amerykańskiej pisarki, nie jest skierowane do każdego typu młodzieży. Na próżno szukać tutaj płytkich romansów czy przemyśleń rozpuszczonych nastolatków. "Igrzyska śmierci" pokazują nam brutalne prawa, jakimi często rządzi się świat, nawet jeżeli staramy się to ignorować.

Od bardzo dawna nie zdarzyło mi się pochłonąć książki w jedną noc, aż w moje ręce nie wpadła ta powieść. Międzynarodowy, oficjalny debiut Suzanne Collins stał się dla mnie perełką współczesnego spojrzenia na świat i jeżeli którykolwiek cykl dla młodzieży, po ukochanym przeze mnie kilkanaście lat temu "Harrym Potterze", jest w stanie ubiegać się o tytuł najlepszego, to tylko ten. Nie pozostaje mi nic innego jak gorąco polecić ową pozycję i powiedzieć "Niech los zawsze wam sprzyja."