I że ci (nie) odpuszczę recenzja

Jennifer Wright "I że ci (nie) odpuszczę" Najbardziej mordercze kobiety w historii,

Władczynie, wojowniczki, piratki, pokojówki, niewolnice. Damy i proste kobiety. Morderczynie, trucicielki, kobiety stojące na czele sekt. Żyjące setki lat temu, a także w dwudziestym wieku. Niepoczytalne, działające w afekcie bądź z całkowitą premedytacją. Przyznam, że wracająca z kolejną książką serii @_zrozum Jennifer Wright po raz kolejny nieźle zaskoczyła niekonwencjonalnością narracji kolejnych opisywanych w skrócie biografii. Wielorakość sposobów pozbycia się niewygodnych osób może szokować, różnorodność motywów kierujących bohaterkami przyprawia o dreszcze, a kilkanaście krótkich notek biograficznych daje możliwość bliższego poznania w większości, wcześniej nieznanych postaci. Poznania, ale na pewno nie brania przykładu z żadnej z nich.

Historia pełna jest osób, które w różny sposób się w niej zapisały. W przypadku bohaterek, które do swojego zbioru wybrała autorka, są to raczej ciemne karty dziejów i kartotek kryminalnych.

Trzeba mieć również specyficzny rodzaj poczucia humoru, żeby o tak okropnych w końcu rzeczach pisać w sposób humorystyczny, z dużą dozą sarkazmu czy ironii. Taka jest jednak Jennifer Wright, która nawet o truciznach, mordowaniu, ćwiartowaniu ciał, zabijaniu mężów bądź wrogów pisze w sposób cyniczno-satyryczny. Rozładowując napiętą atmosferę, przedstawiającam kontekst historyczny czy stając często w obronie swoich bohaterek.

Na koniec jeszcze krótka historia jednej z bohaterek. Christiana Edmunds (1828-1907) zakochała się kiedyś w swoim lekarzu. Bez wzajemności, niestety. Wysyłała do niego liczne listy, aż ten w którymś momencie postanowił zaprosić ją do swojego domu ( w przypływie litości?) i przedstawić żonie. Przychodząc w odwiedziny, przyniosła wypełnione strychniną czekoladki, którymi probowala otruć panią doktorową. W międzyczasie zatruwała strychniną również słodycze z miejscowego sklepu. Uniknęła egzekucji, ponieważ uznano ją za osobę niepoczytalną i zamknięto w szpitalu dla obłąkanych. To tylko jedna z opowieści, w dodatku ta mniej potworna.