Czas pokuty recenzja

Czy często sięgacie po horrory, książkowe albo filmowe, czy lubicie się bać? Ja niekoniecznie, ale tym razem zrobiłam wyjątek, bo w mojej bibliotece miało miejsce spotkanie z Grzegorzem Kopcem, autorem “Czasu pokuty”, książki, do której można przypiąć etykietę: Uwaga! Horror!

Grzegorz Kopiec udowodnił jednak, że ten gatunek literacki może być znacznie bardziej złożony i fascynujący, niż sugeruje sama nazwa. “Czas pokuty” bowiem to wyprawa w nieznane, w tajemniczy świat wyobraźni autora, gdzie rzeczywistość splata się z nadprzyrodzonymi zjawiskami, a emocje towarzyszą czytelnikowi na każdym kroku.

Mimo początkowych oporów towarzyszących mi czytaniu “Czasu pokuty” powoli wciągnęłam się w fabułę książki i styl autora i coraz bardziej zaintrygowana kontynuowałam lekturę.

Powieść rozpoczyna się od momentu, w którym główny bohater, Karol, budzi się w psychiatrycznym szpitalu, pozbawiony pamięci i bez pojęcia, jak się tam znalazł. Powoli przypomina sobie jednak wydarzenia z nieodległej przeszłości, kiedy to wybrał się wraz ze swoją narzeczoną, Agnieszką, na wakacyjny wyjazd w Bieszczady. To punkt wyjścia do opowieści, gdzie zagadkowe wydarzenia, duchy przeszłości i nadprzyrodzone zjawy łączą się w spójną, chociaż trudną do ogarnięcia przez całość. Nie wiemy, co jest prawdą, a co snem, co rzeczywistością, a co wytworem chorej wyobraźni głównego bohatera. Kopiec prowadzi więc swoistą grę z czytelnikiem, który nie jest w stanie przewidzieć kolejnych wydarzeń, a tym bardziej zakończenia tej opowieści. Stąd niesamowity klimat niepewności, tajemnicy i grozy, który towarzyszy lekturze “Czasu pokuty”.

Poza tym Grzegorz Kopiec doskonale łączy elementy horroru, thrillera, fantasy i obyczajówki, tworząc coś zupełnie wyjątkowego. Mimo że często korzysta z popularnych motywów i technik literackich, potrafi je odmienić w taki sposób, że czytelnik nie odczuwa deja vu. To zasługa nie tylko oryginalnej fabuły, ale także sposobu, w jaki autor opisuje wydarzenia, tworzy postaci i buduje atmosferę. Warto zwrócić uwagę na to, że książka nie jest schematyczna. Autor nie ogranicza się do opowiadania o nadprzyrodzonych zjawiskach, ale stara się nadać im wiarygodność i realistyczność. Przy tym nie ma potrzeby tłumaczenia czy objaśniania wszystkiego, co dzieje się w powieści, co pozostawia miejsce dla wyobraźni czytelnika.

"Bieszczady" to nie tylko tło, ale wręcz bohater samej powieści. Kopiec doskonale wykorzystuje kulturowe bogactwo regionu, nadając mu dodatkowe znaczenia i tajemnicę. Przyroda i przestrzeń Bieszczad stają się nie tylko scenografią, ale istotnym elementem całej historii, tworząc niezwykły nastrój grozy, tajemnicy i niezwykłości.

Warto podkreślić, że "Czas pokuty" to nie tylko powieść grozy, bo nie brakuje w niej scen żywcem z horroru, ale także opowieść o miłości, stracie, nadziei i poświęceniu. Książka porusza wiele głębokich tematów, jak żądza zemsty, trwanie wspomnień czy dążenie do spełnienia wspólnej misji.

"Czas pokuty" to powieść, która wyróżnia się na tle innych książek z gatunku horroru. Grzegorz Kopiec potrafi zaintrygować czytelnika nie tylko fabułą, plastycznymi opisami ale także niezwykłym stylem pisania, choć jak dla mnie, momentami zbyt wyszukanym. To lektura, która zostaje w pamięci na długo po jej zakończeniu i zasługuje na uwagę fanów literatury fantastycznej.