Layla recenzja

Książki Pani Hoover uwielbiam, czasem wypadają u mnie lepiej, a czasem ciut gorzej. Jeśli chodzi o „Layla” to nie wiedziałam czego się mogę spodziewać, bo jest ona z gatunku romans/literatura obyczajowa. Chociaż okładka mówi mi coś zupełnie innego. I tak właśnie było! Nieprzewidywalna, trzymająca niekiedy w napięciu i oryginalna historia. Romans, horror i zjawiska paranormalne. Z czymś takim się jeszcze nie spotkałam. Ciężko mi się było od niej oderwać, a jak już byłam zmuszona to moje myśli i tak wędrowały ku tej książce. Czytając ją niekiedy aż przebiegały mnie ciarki po plecach. Przez tą książkę się dosłownie płynie. Bez zbędnych opisów i dialogów. Na drodze stają nam same tajemnice, zagadki, a do tego ma się w głowie jeden wielki mętlik. Nie byłam w stanie określić kto tu na prawdę ma problemy z psychiką. Świetne jest to, że poznajemy historię od strony Leeds’a, a dodatkowo co jakiś czas dostajemy bonus w postaci przesłuchania. Dzięki temu mamy szerszy obraz na całą sytuację. Chociaż ja miałam jeszcze większą zagwozdkę.

W kwestii bohaterów - jak dla mnie wszyscy bardzo dobrze wykreowani. Polubiliśmy się i ciężko mi było zrozumieć, że to już koniec. Doskonalę rozumiem postawę Leeds’a i w żaden sposób go nie oceniam. Może dlatego, że tak bardzo polubiłam Willow i po cichu wierzyłam, że wszystko dobrze się skończy.

Ten minus to za zakończenie, bo tu akurat faktycznie czuć ten romans. Sądziłam, że skoro przez całą książkę były tak wielkie emocje, to zakończenie też będzie z pompą. Jednak to nie wpływa jakoś na samą ocenę, bo książka jest warta uwagi! Ja uwielbiam Panią Hoover w takim wydaniu i liczę na więcej. Bałam się, że po świetnej historii jaka została nam przedstawiona w „Coraz większy mrok”, autorka poprzestanie na eksperymentowaniu z innymi gatunkami. Więc kiedy zobaczyłam tę okładkę, wiedziałam, że to będzie coś dobrego!

Także, kupujcie i czytajcie ją wszyscy!