Nie krzycz recenzja

Dwie pierwsze części Trylogii Hejterskiej słuchałam w audiobooku na @storytel.pl
tym razem dzięki @wydawnictwofilia miałam okazję przeczytać trzecią część w formie papierowej 🖤

Głównymi bohaterami książki są trzy postacie, które są też narratorami, anonimowa hejterka, demoniczna kobieta i gnębiony przez żonę mężczyzna.
Wydarzenia poznajemy z trzech perspektyw, z różnych punktów widzenia, mierząc się z wachlarzem emocji targającymi każdą z postaci.
Rozdziały są przyjaźnie krótkie i pozwalają na to, by historie się między sobą przeplatały, dzięki czemu książkę czytamy szybko nie wpadając w chaos wydarzeń. Od razu wiemy w czyjej skórze lądujemy.
Autor ciekawie w tle pokazuje bieżące sprawy społeczne, polityczne i trwającą pandemię dzięki czemu unika monotonii, co jest niezmiernie ważne, szczególnie że to trzecie spotkanie z takimi traumami.
To, co stanowi główny wątek jest nam dozowane, podawane sukcesywnie tak, byśmy mieli czas na ich przetrawienie i przygotowali się na to, jaki jest ich sens i przyczyny.
Bardzo podoba mi się to, w jaki sposób @marcelmoss.autor oddaje emocje postaci, które wręcz wylewają się na nas z każdej strony. Współodczuwamy ból i cierpienie bohaterów, ich upokorzenie, gniew, a w głowach mamy istny huragan myśli.

Autor idealnie wstrzelił się w czas ze swoją serią pokazując, że każdy z nas do pewnego stopnia może stać się anonimowy i dzięki temu stosować wobec innych hejt dając ujście swojej agresji.
Coraz częściej też nie wiemy, co z tego o czym czytamy w sieci jest prawdą, a co kłamstwem, które krzywdzi innych ludzi, nie raz w sposób dotkliwy, dlatego bardzo prawdziwym jest stwierdzenie: "Słowa ranią, a krzyk w sieci brzmi najgłośniej".
I krzyk ten wybrzmiewa z obu stron...

Autor w swoich książkach podejmuje trudne tematy, często przemilczane przez ofiary ze strachu, ze wstydu oraz z obawy, że nie spotka się to ze zrozumieniem u odbiorcy.
Często ofiary nie wiedzą do kogo mogą zwrócić się o pomoc. Naturalnym wydają się być osoby najbliższe, jednak często przez nie sprawy zamiatane są pod dywan.
Najgłośniej jest zawsze w kwestii wykorzystania seksualnego kobiet, ale to nie jedyna przemoc, jaka istnieje i mężczyźni nie mają monopolu na krzywdzenie, bo są i takie rodziny, związki i inne sytuacje, gdzie to kobieta jest oprawcą. Jaka więc może być codzienność nasza, naszych bliskich, znajomych czy sąsiadów? Widzimy różne sytuacje, słyszymy krzyki i awantury... Czy reagować? Jak reagować i kiedy?

Myślę, że ta seria nie będzie jedynie dobrą rozrywką, ale zmusi też czytelników do refleksji i być może otworzy im jeszcze szerzej oczy. Bo zamiast rozmyślać nad motywacją działań oprawcy i ofiary ruszmy z pomocą, choćby taką by stać się odbiorcą monologu, który przyniesie ulgę mówcy nawet za cenę utraty naszego komfortu i spokoju.