Gra pozorów recenzja

Agencja Detektywistyczna Czajka znowu z akcji. Katarzyna Gacek nie kazała czytelnikom długo czekać na kolejną książkę o przygodach domorosłych detektywek z podwarszawskiego Milanówka. Te urocze, inteligentne i pewne siebie bohaterki, które mieliśmy okazję poznać w pierwszej części cyklu zatytułowanej "Pies ogrodnika", znowu wkraczają do akcji by rozwiązać zagadkę zniknięcia poczytnej autorki kryminałów. Autorka po raz kolejny łączy świetnie skrojoną intrygę z opowieścią obyczajową, która z jednej strony dotyka codziennych wyzwań i problemów przed którymi stają kobiety, z drugiej zaś bawi do łez. Wydawać by się mogło iż taka mieszanka gatunkowa, może być ciężkostrawna jednak w przypadku "Gry pozorów" sprawdza się znakomicie. Ogromna w tym zasługa bohaterek powieści: Gai, Klary i Matyldy, które z pozoru różni wszystko, łączy jednak wspólny cel. Za wszelką cenę chcą udowodnić, że kobiety mają super moce i poradzą sobie w każdych okolicznościach, czy to w rozwiązaniu skomplikowanej zagadki kryminalnej, napisaniu świetnego artykułu do lokalnego biuletynu czy też upieczeniu smakowitego ciasta na szkolny kiermasz.
Kiedy policja lekceważy zniknięcie pisarki, zakładając iż zaszyła się gdzieś z dala od medialnego zgiełku związanego z wydaniem jej najnowszej książki Agencja Detektywistyczna Czajka bierze sprawy w swoje ręce. Szuka śladów, rozpytuje znajomych, sprawdza jej stosunki z najbliższymi i współpracownikami. Takie metodyczne śledztwo przynosi w końcu rezultaty, choć zamiast odpowiedzi pojawiają się kolejne pytania a sprawa zaginięcia zmienia swój status na znacznie poważniejszy. To tylko jednak bardziej motywuje nasze trio do działania i powoduje, że udaje się rozwikłać tę sprawę, doprowadzając miejscowego komendanta policji na skraj załamania nerwowego.

"Gra pozorów" to istny koktajl gatunkowy, idealnie wyważony jeśli chodzi o proporcje. Książka ta zadowoli zarówno wielbicieli kryminałów, powieści obyczajowych jak i wielbicieli czarnego humoru. Czyta się błyskawicznie a po skończonej lekturze ma się ochotę na więcej. Liczę więc, że ciąg dalszy nastąpi, czego sobie i Wam życzę.