Faza czwarta: Plaga recenzja

W Perdido Beach nie dzieje się dobrze. Można by rzec - znowu. Po zniknięciu dorosłych i głodzie wydawać by się mogło, gorzej być nie może, a jednak. Tym razem rozprzestrzenia się tajemnicza choroba, z którą nie radzi sobie nawet uzdrowicielka Lana. Czasu jest coraz mniej, a tajemnicze robaki w ciałach dzieciaków nie pozostawiają wiary w dobry koniec.

Sam jako przywódca musi sobie z tym radzić, tym razem samotnie. Astrid coraz bardziej odwraca się od chłopaka, na co ten reaguje dajmy na to próbą upicia się (powiedzmy sobie szczerze ta 'próba' nie była tylko próbą, zrobił co chciał, a nie wyszło mu to na dobre).

Dodatkowo na wolność wydostał się rządny krwi Drake. Chce on pozbyć się wszystkich dotychczasowych wrogów. Wiadomo już że łatwo nie będzie. Autor znów wrzuca nas w wir akcji. Akcji która toczy się nieprzerwanie poczynając od pierwszej strony a kończąc na ostatniej. Wydawać by się mogło, że skoro jest to już czwarta część pomysły powoli zaczną wyparowywać. Nie można być w większym błędzie. Pomysły nie tylko nadal są, ale stają się coraz lepsze. Michael Grant zaskakuje nas tworzoną akcją, postaciami, ich zachowaniami a także nowymi problemami z którymi borykać się muszą dzieciaki z Perdido Beach.

Caine i Diana nie będę tu dużo mówić, bardzo nas zaskoczą. Nareszcie pomiędzy braćmi nastanie jako taki spokój. A sama Diana.. ah ta Diana. Ciężko będzie dziewczynie. Oby znalazła wsparcie nie tylko w Caine ale i Samie.

Myślę że to najlepsza część całej serii. ETAP wciąż nas zaskakuje. I dobrze. O to chodzi. Dzieciaki muszą borykać się z coraz trudniejszymi problemami. Ale co nas nie zabije to nas wzmocni. Oby o tym pamiętali. Ah tak. Zapomniałabym. Po raz pierwszy w ETAPIE zamiast ubyć, przybędzie jedna osoba. W jakich okolicznościach ? Tego dowiecie się w piątej części :)