Tusz recenzja

Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Ciekawym elementem w tej książce jest społeczeństwo, które używa tuszu, by symbole na ich skórze, opowiadały ich życie i świadczyły o tym, że są dobrymi ludźmi, godnymi zapamiętania. Ich ideologia poparta jest opowieściami o dwóch siostrach i tłumaczy, dlaczego ich skóra jest zdobiona tuszem. Pozwala to im się odróżniać od nienaznaczonych, którzy w ich mniemaniu są źli i polują na naznaczonych z zazdrości.

Główna bohaterka Leora jest zrozpaczona po śmierci swojego ojca. Czeka na ważenie jego duszy, które przesądzi o tym czy był dobrym człowiekiem i czy jest godny zapamiętania. Jeśli tak, jego skóra z tatuażami zostanie przerobiona na książkę i przekazana rodzinie. Z początku dziewczyna jest pewna, że ta ceremonia to tylko formalność. Ale gdy jest świadkiem publicznego naznaczania symbolem zdrajcy jednego ze skórowników, wytatuowany znak coś jej przypomina. Powracają wspomnienia, które skryły się gdzieś w głębi pamięci. Od tego momentu, Leora traci pewność czy jej ojciec na pewno był dobrym człowiekiem.

Choć akcja w powieści nie jest bardzo dynamiczna, to wydarzenia z książki ciągle podtrzymują ciekawość czytelnika. Oprócz oczekiwania na wynik ważenia dusz, towarzyszymy Leorze w egzaminach, które zdecydują jaki zawód będzie wykonywać dziewczyna. Marzy jej się posada tatuażystki, ale w tym fachu nie ma za dużo kobiet. Dziewczyna nie jest typową pięknością z powieści dla młodzieży, co sprawia, że staje nam się jeszcze bliższa i bardziej realna. Jest dobrym obserwatorem i woli odczytywać tatuaże ludzi, niż wdawać się w bliskie znajomości. Leora stanie przed wielkim wyzwaniem i jej decyzja zaszokuje wielu ludzi, ale doskonale można zrozumieć jej reakcję. Całe jej dotychczasowe życie okaże się naznaczone kłamstwem, a ona będzie musiała na nowo odkryć kim jest i się z tym pogodzić.

„Tusz” jest oryginalną historią, która pomimo braku dynamicznej akcji, wciąga czytelnika w stworzony przez autorkę świat. Dobrze wykreowani bohaterowie, opisanie ich rytuałów oraz wplecenie w powieść baśni, pozwala lepiej zrozumieć ideologię mieszkańców społeczności. Książka porusza takie tematy jak poszukiwanie prawdy, przewartościowanie swojego życia i wszystkiego w co do tej pory się wierzyło. Doskonale pokazuje złożoność naszego świata i ludzkich relacji i intencji. W tej powieści wiele rzeczy okazuje się być inne niż wydaje się na pierwszy rzut oka. Mnie książka mocno zaciekawiła i zaintrygowała, dlatego z pewnością sięgnę po kolejne dwa tomy.