Między falami recenzja



Subtelny język, ogromna wrażliwość i pełna emocji, wzruszająca i szczera narracja głównego bohatera, Adama, to tylko część walorów, dzięki którym ta książka mnie urzekła.
Kolejne to lekkość i delikatność stylu, w którym Autorka przeprowadza czytelnika przez temat nie należący do przyjemnych, bo traktujący o lęku rodziców o chore dziecko, ale przecież taki lęk o to, że można utracić kogoś bliskiego, towarzyszy każdemu człowiekowi, na wielu etapach życia, od chwili kiedy tylko pojmuje, co oznacza śmierć.

Autorka postawiła na ukazanie bólu rodziny, ale nie takiej zwykłej rodziny, którą spotykamy na co dzień. Tutaj role kobiety i mężczyzny, które znamy z utartych stereotypów zostały odwrócone. Stroną, która poświęca się karierze i utrzymywaniu domu jest kobieta, Emma, lekarka, wiecznie zmęczona pracą, a tą, która rezygnuje z kariery, by poświęcić się w głównej mierze prowadzeniem domu i wychowywaniem dzieci, jest mężczyzna, Adam, który na rzecz rodziny pozostawia sobie tylko namiastkę życia, jakie mógłby prowadzić, ot raz w tygodniu prowadzi zajęcia na uniwersytecie i pisze książkę o historii katedry w Coventry, a tęsknotę za pracą przysłania ogromna miłość do córek.

I tak oto dostajemy opowieść o angielskiej rodzinie, snutą powoli i delikatnie, z jej problemami codziennymi, w które nagle wdziera się choroba córki oraz strach o jej zdrowie i życie. Całą sytuację poznajemy z perspektywy Adama, który o wiele bardziej niż jego żona odczuwa lęk stając się nadopiekuńczym, co przyczynia się do powstawania w rodzinie konfliktów.

Autorka bardzo prawdziwie przedstawiła rodzicielstwo i wszelkie emocje, jakie mu towarzyszą, od miłości po lęk, wyraźnie pokazując, jak różnią się one ze względu na pełnioną w rodzinie rolę, ale widzimy też, że inaczej są one wyrażane również ze względu na płeć rodzica.
A w tle tej rodziny i jej kryzysów angielskie życie i angielskie problemy.

Już dawno temu zaobserwowałam, że faceci mają skłonność do wyolbrzymiania i wpadania w niepotrzebną panikę przyczyniając się przy okazji do napiętej atmosfery w domu. A jakie Wy macie w tym zakresie doświadczenia i spostrzeżenia?