We własnym gronie recenzja

Jestem miłośniczką cykli wszelkiego autoramentu. Nie wszystkie mnie zachwycają w równym stopniu, ale w większości przypadków chcę wiedzieć, co spotka bohaterów i kontynuuję czytanie.
Podobnie rzecz się ma z cyklem Mari Jungstedt. 3 tom nie jest może arcydziełem literatury, ale to całkiem przyzwoity kryminał. Znowu na Gotlandii trup ściele się gęsto, a nasz stary znajomy inspektor Knutas musi uporać się z dziwnymi śmierciami. No i jak pech to pech - akurat są wakacje, pogoda wprost wymarzona na urlop, plany już poczynione, rodzina czeka, a tu - morderstwo.

Knutas nie ma innego wyjścia - musi pracować i znaleźć mordercę, bo jeszcze turyści uciekną , to rynek na Gotlandii się załamie. Żeby oddać sprawiedliwość, muszę tu nadmienić, że nie tylko takimi pobudkami kieruje się policjant - on chce po prostu znaleźć zwyrodnialca, który morduje ludzi w tak makabryczny sposób

Bardzo ważny w tym cyklu jest wątek obyczajowy. Pamiętacie z pierwszego tomu nagłą miłość, która połączyła zamężną nauczycielkę Emmę i dziennikarza Johana? Ich losy to drugi z najważniejszych wątków, bo pierwszym jest naturalnie intryga kryminalna. Autorka kontynuuje obserwacje tej pary, która nie ma zbyt różowych widoków na przyszłość. Muszę tu nadmienić, że postać Emmy jest na swój sposób niezwykła - jej spokój i stanowczość mogą zaimponować. Jej nieugiętość wobec męskich żądań i pragnień podziwiam. I więcej nie powiem - jeśli kogoś zaciekawiłam, to się cieszę.

Cykl jest naprawdę dobry, więc jeśli ktoś nie bardzo wie, co zabrać ze sobą na wakacje, może wziąć Jungstedt - niezbyt skomplikowana, ale bez schematyczności, sprawnie poprowadzona zagadka plus dobre tło obyczajowe.