Wojna Makowa recenzja

„Wojna makowa” to powieść fantasy autorstwa Rebecci F. Kuang z motywami kultur Dalekiego Wchodu – Japonii i Chin. Główna bohaterka – Rin – to sierota wojenna, która, aby uniknąć zaaranżowanego przez przybraną rodzinę małżeństwa, decyduje się na wzięcie udziału w egzaminie. Osoby z najlepszymi wynikami z tego egzaminu trafiają do elitarnej Akademii Sinegradzkiej, szkoły wojskowej, która może pozwolić Rin uciec przed niechcianym małżeństwem.

Wątek nauki, egzaminów i szkoły, do której zaczyna uczęszczać Rin, został poprowadzony niezwykle ciekawie, interesująco i pozwolił autorce zarysować świat, który przedstawia. Opisywała go między innymi poprzez wykłady nauczycieli (mistrzów), co jest prostym, lecz skutecznym sposobem na ekspozycję świata, który zdecydowanie się wyróżnia i intryguje czytelnika. Jedynym niezbyt mi odpowiadającym elementem ukazywania otoczenia głównej bohaterki były ciągłe pytania do Rabana, który przez to pełnił funkcję tablicy informacyjnej i pojawiał się w nieoczekiwanych momentach (kiedy akurat Rin miała jakieś pytanie, na które mógł znać odpowiedź).

W jednym z opisów w Internecie znalazłam informację, że „Książka trafi do gustu młodzieży, jak i dorosłych czytelników” i nie jestem pewna czy mogę się z tym zgodzić. Czytałam w życiu wiele brutalnych książek, jednak brutalne sceny nie były w nich aż tak pobudzające wyobraźnię jak tutaj. Przy niektórych z nich odkładałam książkę i dopiero po chwili do niej wracałam. Początek „Wojny makowej” może sugerować, że jest to powieść dla młodzieży, jednak, gdy wybucha wojna (myślę, że trudno nazwać to stwierdzenie za spojler, gdyż jest to część tytułu) klimat książki momentalnie się zmienia. Pojawiają się tortury, okaleczanie ciał zabitych, a także niezwykle brutalne morderstwa, zarówno żołnierzy jak i cywilów, dzieci i zwierząt. Dodatkowo pojawia się temat narkotyków, które wspomagają żołnierzy w walce. Takie treści mogą być nieodpowiednie dla młodych osób. Mimo tych wszystkich okropieństw zdarzały się zabawne momenty, a humor autorki bardzo do mnie przemówił.

Bardzo doceniam, iż Rin musi dużo nad sobą pracować. Nic tej bohaterce nie przychodzi łatwo, zdarza jej się mylić i popełniać błędy, co czyni ją bardziej ludzką. Pozostali bohaterowie także zostali świetnie wykreowani, każdy z nich zachowuje się inaczej, ma inne cele, priorytety. Przyjaźń Rin i Kitaja została dobrze ukazana i rozwija się wraz z biegiem fabuły.

Autorka zawarła w powieści wiele wojennych przemyśleń, które można odnieść także do wojen w „naszym” świecie.

„Wojna makowa” to takie fantasy, które uwielbiam. Jest niesamowicie wciągająca, rozbudowana, zarówno pod względem świata jak i psychologii postaci. Nie wycięłabym z niej ani jednej sceny – każda z nich ma znaczenie dla fabuły.

Książkę przetłumaczył Grzegorz Komerski.