Wyspa niebieskich lisów. Legendarna wyprawa Beringa recenzja

Ta książka to powieść o największej, najdroższej i najdłuższej ekspedycji naukowej - 10 letniej Drugiej Wielkiej Wyprawie Kamczackiej. Historia losów dwóch okrętów Św. Piotra i Św. Pawła, zaplanowana przez wizję cara Rosji Piotra, która pokazuje z jak wielkim przedsięwzięciem mieli do czynienia około 300 lat temu ludzie, złaknieni odkrywania nowych terenów i szlaków handlowych.
-
Rosja w opisywanych czasach uważana była za kraj barbarzyński, zamieszkiwany przez nieokrzesanych dzikusów. Jego postrzeganie zmienił nieco car Piotr I Wielki, który udaje się wraz ze swoją świtą w podróż do Europy, pragnąc poznać panujące w niej zwyczaje, które pragnie zaszczepić na gruncie rosyjskim. Uczy się przy tym wielu przydatnych, praktycznych umiejętności z zakresu budowy statków, a w swojej ostatniej woli nakreśla plan wyprawy. Wyprawy, której dowództwo obejmuje Vitus Bering - kapitan duńskiego pochodzenia.
-
W wyprawę dowodzoną przez Beringa zaangażowanych było około 3 000 naukowców i żeglarzy. Jej założeniem było zbadanie obszarów od Sankt Petersburga przez Syberię aż po wybrzeża Ameryki Północnej. Środki finansowe, które przeznaczono na tę misję były niewyobrażalnie wielkie, jednak pragnienie poznania, zbadania i odkrycia tych terenów jeszcze większe. Determinacja, która przyświecała uczestnikom wyprawy wzbudza podziw i pokazuje jak wiele poświęceń jest w stanie dokonać człowiek, w imię większego celu.
-
Powieść ta, z gatunku literatury faktu prezentuje obraz dość tragiczny. Pokazuje z jakimi przeciwnościami musieli mierzyć się żeglarze, jakie niebezpieczeństwa czy przeciwności losu czyhały na nich podczas tych 10-ciu lat, przez które trwała ekspedycja. Liczne sztormy, epidemia szkorbutu, nieprzyjazne prądy czy nawet utrata statku z zapasami żywności na samym początku - to wszystko stanowiło nie tylko zagrożenie dla powodzenia wyprawy i spełnienia pierwotnych założeń, ale przede wszystkim okupione było życiem uczestnikom ekspedycji.
-
Podczas lektury niejednokrotnie byłam pod wrażeniem siły ludzkiego charakteru, która pozwalała na dalsze kontynuowanie wyznaczonego kursu. Aż żal, że o tych wydarzeniach tak niewiele słyszałam na lekcjach historii. Jednym słowem polecam.