Dziewicza podróż recenzja

Akcja powieści rozgrywa się dwanaście lat po zatonięciu Titanica, w 1924 roku. Nie da się ukryć inspiracji Mastertona właśnie tym wydarzeniem. Głównym bohaterem tej powieści jest gigantyczny transatlantyk Arcadia, który mierzył 960 stóp długości. Statek ten należy do bogatej rodziny Keysów, której pomysłodawca i budowniczy "Arcadii" umiera na zawał serca tuż przed dziewiczą podróżą swego dzieła. W rejs wyrusza córka zmarłego Stanleya - Catriona. Dziewczyna ma 21 lat i do tej pory prowadziła lekki tryb życia, nie uczestniczyła w rodzinnych interesach, jednak zaistniała sytuacja zmusza ją do reprezentowania rodziny jako Królowa Atlantyku podczas dziewiczej podróży transatlantyku.

Jej dotychczasowe beztroskie życie skonfrontuje się z rzeczywistością, bowiem podróż najbardziej luksusowym transatlantykiem na świecie to nie zabawa. Okazuje się, że kampania Keys Shipping, w której Catriona ma teraz 25% udziałów została mocno zadłużona przez budowę "Arcadii". Staje się to wyśmienitą okazją dla rekinów biznesu, którzy podczas rejsu starają się odkupić liniowiec i włączyć go do swoich kampanii żeglugowych. Oprócz nich na Catrionę czeka masa innych postaci: zgryźliwy kapitan, nieuleczalny hazardzista, kochliwi marynarze, zdradzona kochanka ze skłonnościami samobójczymi a nawet zamachowiec z bombą skonstruowaną z lasek dynamitu.

Catriona na statku odnajdzie także wymarzonego mężczyznę, który stara się uratować komuś życie, ocalić kampanię przed bankructwem, a także odnajdzie tajemniczego mężczyznę, który odegra w jej życiu bardzo ważną rolę.

Siła tej książki tkwi przede wszystkim w dialogach. Różnorakie charaktery i sytuacje w jakie wplątują się bohaterowie doprowadza do wielu komicznych i chwytających za serce fabularnych zawiłości. Wątek zamachowca na pokładzie dodaje całej akcji tempa. Autor doskonale oddał atmosferę gigantycznego statku, pełnego wytwornych i bogatych ludzi, a także tych biednych, którzy płyną trzecią klasą.

Powieść jest długa i rozbudowana, dzieje się w jednej przestrzeni i w jednym miejscu, a mimo to nie nudzi. Szkoda tylko, że nie ma kontynuacji tej książki, po przeczytaniu ostatniej strony czujemy potrzebę poznania dalszych losów Catriony Keys i wszystkich tych ludzi, którzy przeżyli tę podróż na transatlantyku.