Drunken Sailor recenzja

"Drunken Sailor" jest debiutem Asi Balickiej. Realia, jakie autorce udało się stworzyć, spawiły, że już od pierwszych stron zostałam porwana w świat bohaterów i rozgrywające się wydarzenia w otoczeniu korporacyjnym. Wszystko toczyło się rytmem, który powodował co raz to większe zaciekawienie. Emocji przybywało, by w pewnym momencie wybuchnąć całą paletą barw.

Bohaterowie zdecydowanie dają się lubić. I to nie tylko ci główni, ale i drugoplanowi. Sprawiali, że niejednokrotnie się uśmiechnęłam. Alissa i Bruno trzymali na wodzy swoje tajemnice. A ja tak bardzo chciałam je poznać... Ale wszystko nastąpiło w odpowiednim czasie. Autorka wiedziała, jak i gdzie przystopować, by utrzymać napięcie.

Alissa i Bruno zbudowali wokół siebie mur. Z przejęciem obserwowałam, jak powoli go kruszyli, jakie zachodziły w obojgu zmiany i jak budowali swoją relację. Oczywiście nie zabrakło rozterek, delematów, niepewności i niedopowiedzeń. Potrzebowali poczucia bezpieczeństwa, troski, zrozumienia i akceptacji. Na nowo uczyli się siebie.

"Gdy miałem czterdzieści lat, ktoś mnie przytulił, a ja kompletnie straciłem głowę. Byłem żałosny, serio. Najbardziej żałosny dupek na świecie."

To historia, która pokazuje, że mimo rozczarowań i trudnych doświadczeń uczuciowych warto zaryzykować, spróbować zaufać i dać sobie szansę na szczęście i miłość. Życie bywa zaskakujące i nigdy nie należy z góry zakładać najgorszego. Ono odbiera, ale i daje. Nierzadko coś lepszego.

"Uwielbiam to uczucie: móc wrócić do siebie, do domu, być sobą i czuć się dobrze tak po prostu, takim, jakim jestem, bez tych wszystkich masek i pozorów."

"Drunken Sailor" to wzruszający, przepełniony emocjami, rozgrzewający, ale i niepozbawiony delikatności i subtelności oraz dający nadzieję romans o miłości, sile przyjaźni, strachu przed ponownym zranieniem, rozczarowaniem i cierpieniem. To również książka o mechanizmie obronnym, którym jest koncentracja na karierze zawodowej. Ciekawi, dlaczego Bruno zaczął się częściej uśmiechać, a waleczna Alissa opuściła gardę? Czytajcie!