Dotyk ukojenia recenzja

[…]I mimo czyhającego na każdym królu niebezpieczeństwa, stoję przy boku Lorenzo z dumnie uniesioną brodą. Uczynił mnie silną kobietą, przywrócił mnie do życia, ocalił i podarował mojej duszy… ukojenie[…]

Te słowa sprawiły, że totalnie się rozkleiłam. Bo ta historia była mocna, brutalna i bardzo popieprzona.

Giulia pochodzi z mafijnej rodziny, gdzie aranżowane małżeństwa są na porządku dziennym. Aby zadowolić ojca, poślubia Lorenzo Vitale. Jednakże przez to co działo się w przeszłości otoczyła się murem. Gdy wyznaje przed mezem co się stało, ten stara się jej pomoc. Wkrótce udaje się Giuli żyć normalnie jednak…. Co się stało? Czy przeszłość wróci i weźmie ją sobie? Jak się zachowa Lorenzo? Tego musicie się sami przekonać.

Jeszcze wciąż nie mogę się uspokoić po tym co tam przeżyłam. To była tak mocno popieprzona historia, że dalej drżę na całym ciele po tym co przeczytałam, aż włos się jeży na głowie. Boże ile ta dziewczyna musiała wycierpieć. Jak Boga kocham mam ochotę jej oprawców wykastrować. (Jednakże zostałam uprzedzona

 może i dobrze). Myślałam, że przy poprzedniej części moje serce się rozwali, to przy tej totalnie przestało bić. Ale w tej totalnie się posypało. Mój oddech wielokrotnie był wstrzymywany. Nawet momentami bałam się oddychać, by nie stracić wątku. A nawet byłam tak wkurzona, że miałam ochotę rzucić książką. Kaśka! Coś ty ze mną zrobiła! To była ostra jazda bez trzymanki na która nie byłam gotowa. Jeszcze trzyma mnie adrenalina, jeszcze o tym myślę. Jednakże kocham Lorenza cała sobą. To wspaniały mężczyzna, zaimponował mi. A koniec sprawił, że łzy, które zbierałam, w końcu przebiły tamę i wyleciały. Normalnie jeszcze je czuję na swoim policzku.

Piękna historia, lecz z trudnym tematem w tle. Myślę tak samo jak autorka, że to nie dla osób zbyt wrażliwych. Bo ta historia ma w sobie brutalne sceny, rozrywające serce krzyki i jest mocno popieprzona, jednakże ma swój szczęśliwy finał. Polecam cała serię „W sidłach zmysłów” a ja idę poukładać swe mocno potłuczone serce.