Mordercze instynkty recenzja

Marcel Moss idzie z tymi swoimi książkami jak burza. Znacie je już wszystkie? Czy może jeszcze jakaś przed Wami? U mnie na półce czeka jeszcze "Mój pierwszy miesiąc" i "Nasz pierwszy rok". Narazie jeszcze nie umiem się do nich przekonać, ale wkrótce i tak je przeczytam, bo książki Marcela uwielbiam, więc muszę znać je wszystkie 😉 Wsród jego powieści są te, które są moimi ulubionymi, ale są też i te, które w mniejszym stopniu przypadły mi do gustu. Mam nadzieję, że te pozostałe również mi się spodobają, choć widziałam już dość skrajne opinie. Ale o tym będę musiała sama się przekonać, a tymczasem przychodzę do Was z moimi wrażeniami po przeczytaniu "Morderczych instynktów".

Jeśli myślicie, że nic w książkach autora Was nie zaskoczy, to koniecznie musicie przeczytać jego najnowszą powieść. Ja w pewnym momencie zwątpiłam i wręcz nie dowierzałam w to co czytam. Te mocniejsze historie, w których poziom patologicznych zachowań wylewa się z nich niczym sok z przepełnionej szklanki, są moimi ulubionymi, jeśli chodzi o twórczość autora. I choć ze zniecierpliwieniem wypatruje kolejnych perełek, to jak zaczynam czytać, to mam lekkie obawy, że może dana książka będzie za bardzo przekoloryzowana, albo "aż tak patologiczna", że aż śmieszna ("Idealna para" była dla mnie właśnie tak przekoloryzowana, miałam wrażenie, że autor na siłę wrzucił do niej wszystko, po to żeby była jeszcze bardziej powalona, a niestety czasem bywa tak, że im więcej takich rzeczy, tym historia wydaje się wręcz nierealna bądź śmieszna - oczywiście to tylko moje zdanie). Wracając do "Morderczych instynktów" - jest to książka, zaliczana właśnie do tych "mocniejszych" historii. Jak myślicie? Podobała mi się?

Trzy historie i trzech bohaterów, które napewno na długi czas pozostaną w mojej pamięci. Mamy tu Kamilę, która zawsze marzyła o kochającym mężu i gromadce dzieci. Gdy spotkała Wojtka, była przekonana, że w końcu spełniło się jedno z jej marzeń. Jednakże po ślubie wszystko co było piękne, zmienia się o 360 stopni, a dobry mężczyzna zamienia się w buraka, którego zdanie mamusi jest ważniejsze niż wszystko inne. Agresor, prostak, burak - to jedne z określeń, które cisnęło mi się ciągle do głowy gdy czytałam historię Kamili i powiem szczerze, że niektóre "scysje" były naprawdę mocne a poziom wulgaryzmów niemiłosiernie wysoki. Czasami miałam wrażenie jakbym czytała o jakiejś patologii spod sklepu 😂 także szok i niedowierzanie gwarantowane. I tak już na samym wstępie czułam się ogromnie wstrząśnięta. Ale nie tak bardzo jak po przeczytaniu o próbach wyjścia z traumy Jacka, który był pogrążony w depresji po tragicznej śmierci swojej żony. To dopiero wywołało we mnie ogrom emocji, których nie mogę pozbyć się do teraz. Marcel, skąd Ci to przyszło do głowy to nie wiem, ale przeraziło mnie to ogromnie 😅 I przechodząc do trzeciej historii, poznajemy w niej Malwinę, odnoszącą sukcesy fitnesiarę, która nawet nie myśli o założeniu rodziny. Dopiero po naciskach męża, niechętnie zgadza się na dziecko. Kobieta nie zdaje sobie sprawy, że ciąża wpędzi ją w silną depresję, a mężczyzna, który tak bardzo miał ją wspierać i pomagać, nagle przestaje okazywać jej jakiekolwiek zainteresowanie.

I jak to zawsze u autora bywa, mogłoby się wydawać, że bohaterowie nie mają ze sobą nic wspólnego, no może oprócz tego, że mają w życiu nie za ciekawie (użyłabym mocniejszych słów, ale nie wypada 😅). Ale pomimo wszystko ich drogi się łączą, a to w jaki sposób autor to zrobił ogromnie mnie zaskoczyło. Nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy, ale to tylko dowodzi temu, że autor w genialny sposób zwodzi czytelnika w każdym możliwym momencie, przez co za chiny nie można domyśleć się zakończenia tej historii. "Mordercze instynkty" to z pewnością mocny rywal książki "Pokaż mi", która jest u mnie obecnie numerem 1 twórczości Marcela Mossa.

Po raz kolejny autor porusza tematy, które dla niektórych mogą być mocno kontrowersyjne i szokujące. Uwierzcie mi, sama nieraz otwierałam buzię z zaskoczenia, szczególnie w przypadku Jacka. Strach myśleć, że takie coś może rzeczywiście mieć miejsce i szczerze, wolałabym żeby jednak nie miało. Każda z tych historii jest przerażająca i szokująca, jednakże i niezwykle prawdziwa. Takie rzeczy niestety zdarzają się w społeczeństwie (tutaj chodzi mi o Kamilę i Malwinę), ale raczej się o nich głośno nie mówi. Jest to na tyle przerażające, że zapewne dla niektórych ta książka może okazać się za mocna, a niektórzy mogą odbierać ją nawet zbyt emocjonalnie. Pomimo wszystko, ogromnie polecam ją każdemu, bo jest naprawdę genialna!