Wyspa słońca recenzja




Wyspa słońca - Ewa Salwin

Czy Ty masz swoją wyspę słońca?

Podoba mi się zamysł książki, który przedstawia problemy społeczne jak i łamanie wolności słowa. Rosja, rok 1917, autorka zdradza nam, że był to czas w którym jak tylko źle spojrzało się na jakiegokolwiek przedstawciela władzy, to z automatu lądowało się w więzieniu.
Czy też tak było i w tym przypadku? Wyszła afera ze sznurówkami, bo stróż skojarzył to z nazwiskiem Komendanta Szurwkow...
Michaił Aleksandrowicz jest dość zagubionym i ciągnącym za sobą cierpienie człowiekiem.
" Nie łżyj mi! Ty udajesz, że wszystko ci jedno, plujesz na ten cały świat. Ale ciebie dusza boli, Michale. Dusza cię boli, ot co! To chcesz przemilczeć i nie mówisz nikomu. Ale ja to widzę, widzę! Nie płaczesz ty od wódki, ale z bólu! "

Przez większość czasu współczułam mu, ciągle jakieś drwiny i kłody pod nogi.
Lektura dla czytelników 16+. Zdecydowanie nie jest to lektura do poduszki. Tylko najsilniejsi, zepsuci i potrafiący odrzucić wszelkie zasady moralne są w stanie funkcjonować w nowym porządku świata. Mimo czasu świat pod tym względem wcale się nie zmienił. Tutaj idealnym przykładem jest redaktor, który ma wiele twarzy i potrafi wbić przysłowiową szpile, a jednocześnie insynuując, że to Twoja wina... Człowiek, który tylko podcina skrzydła.
" Uważasz się za Boga. A nim nigdy nie byłeś.
Władzę dawał ci strach ludzi wokół ciebie, mój strach, a teraz już się ciebie nie boję. I nie będę się bała. "

Trochę opornie szło mi to czytanie, ale warto się w to zagłębić, gdyż ta lektura daje nam wiele wątków to refleksji.
Całość oceniam 8/10
Dziękuję za ponowne zaufanie wydawnictwu Skarpa Warszawska [Współpraca Recenzencka]

Inne cytaty z książki: