W mojej krwi recenzja

Czy jesteś osobą tolerancyjna? Co byś zrobił, gdyby twój syn lub córka przyszedł do ciebie i oznajmił, że kocha osobę tej samej płci? Że czuje się inny? Zadawałam sobie to pytanie podczas lektury kilka razy. Za trzy miesiące sama zostanę mama. Nie wyobrażam sobie sytuacji, w której moje dziecko cierpi, bo społeczeństwo jej nie akceptuje. Kim jesteśmy, żeby oceniać wybory innych, mówić im jak mają wyglądać, ubierać się, kogo kochać...
W takiej trudnej sytuacji staje Bartek, główny bohater książki. W wieku 16 lat dociera do niego z całą pewnością, że jest gejem. Boi się powiedzieć rodzicom, znajomym, nie wie jak zareagują ludzie w małej miejscowości. Ale chce się zakochać, chce poznać tego jedynego i walczyć o swoje życie i marzenia. Wie, że rodzice nigdy tego nie zaakceptują. "Przeanalizowałem swoją sytuację. Rodzice nie są zbyt tolerancyjni. Mama, mimo że jest pedagogiem i pracuje w szkole, uznaje, że osoby homoseksualne muszą się leczyć psychiatrycznie. Tata jest bardziej radykalny. Gdy widzi w telewizji Michała Piróga, jak go nazywa "pedzia", to zdarza mu się wołać: "do gazu z nim!".Jedyną osobą, która wspiera chłopaka, jest Kasia, dziewczyna z nadwagą, która mimo ciągłych wyzwisk jest bardzo optymistycznie nastawiona do życia. Nie było mi łatwo czytać tej książki, mimo że to młodzieżówka, uważam że powinny ja przeczytać osoby w każdym wieku, również rodzice. Mimo kilku scen seksu, nie czułam się zniesmaczona, język nie był wulgarny czy naładowany udziwniony językiem. Była to jednak dla mnie nowość, wcześniej nie spotkałam się w literaturze z takim wątkiem. To co jednak najbardziej mnie zaskoczyło, to język i styl autora. Jest to debiut, a w takim przypadku ja raczej nie nastawiam się pozytywnie. Tu jednak zostałam miło zaskoczona. Autor umie pisać, dobrze posługuje się piórem, nie znalazłam błędów, do których bym się mogła przyczepić.
Ja jestem pod dużym wrażeniem, uważam że takie książki są potrzebne społeczeństwu i młodym ludziom, którzy odkrywają swoje ciało i seksualność.
Ja z lektury wyciągnęłam ważny wniosek: nie ważne jak kto wygląda, kogo kocha i kim się czuje. Ważne jakim jest człowiekiem, czy ma dobre serce. Tylko na tej podstawie możemy kogoś oceniać, nie po orientacji czy tym ile waży i jak wygląda... mniej