Postać Konstantyna oraz obszar jego dokonań jest szeroko dyskutowany przez badaczy już od przeszło 150 lat, mimo to wciąż wzbudza niekłamane emocje. Wynika to z faktu, że zajęcie stanowiska w dyskusji wiąże się najczęściej z zaangażowaniem osobistych przekonań i poglądów. Inaczej na sprawę Konstantyna i jego zasług patrzą badacze katoliccy, a inaczej protestanci czy ateiści. W zależności od tego, czy przyjmiemy szczerość nawrócenia władcy, czy też założymy, że stanowiło ono jedynie przemyślany krok polityczny, wyrachowany i zorientowany na doraźne skutki w innych barwach rysuje się nam jego dalsza polityka. Może on być człowiekiem na wskroś religijnym, przekonanym do wielkości religii, nawróconym poganinem, kierującym się w swoim postępowaniu wartościami wynikającymi z przyjętej doktryny. Może być on politykiem, żądnym władzy , antyreligijnym ze swej natury, podejmującym działania tylko ze względu na korzyści, może wreszcie być politykiem który łącząc różne nurty filozoficzno religijne ryzykownie balansuje między własnymi poglądami a wymogami racji stanu.