Części intymne recenzja

Izabela Sowa ma już na swoim koncie sporo książek. Najbardziej znana jest z owocowej trylogii, ale warto również wspomnieć „Ściankę działową”, „Podróż poślubną”, „Blagierkę” http://sladami-ksiazki.blogspot.com/2012/02/blagierka-izabela-sowa.html, „Dziesięć minut do centrum” czy „Agrafkę” http://sladami-ksiazki.blogspot.com/2012/01/agrafka-izabela-sowa.html . Często pisze o problemach z jakimi boryka się młodzież, ale nie boi się również innych trudnych tematów. Tym razem autorka zupełnie nas zaskakuje. Zabiera czytelników w świat najbardziej sobie znany. Pokazuje nam z charakterystyczną dla siebie ironią jak może wyglądać od kuchni proces tworzenia książki, jej reklamy i współpracy z wydawnictwami. Tworzy też ciekawy portret Janusza, przypadkowego autora bestsellerów, który dla promocji swoich książek wyjeżdża w trasę na liczne spotkania autorskie. Jest to dla niego zaskakująca konfrontacja z prawdziwym życiem. Dotychczas nie ruszał się ze swojego ulubionego fotela, a pisząc książki o dalekich wyprawach, inspiracji szukał w internecie. Nie miał żadnych skrupułów aby wykorzystać czyjąś wiedzę do swoich celów. Janusz to człowiek bez zasad. W nic się nie angażuje, nie wdaje się w dyskusje, bo i po co. Strata czasu, a świata i tak nie zmieni. Jest pusty w środku. Nic go nie rusza. W trasie spotkał ludzi z krwi i kości, licealistów, gospodynie domowe, emerytów. Mimo iż opowiadane historie ludzkie zmieniają się jak w kalejdoskopie, on dostrzega jedynie zwykłą szarą rzeczywistość, codzienność, od której nie ma ucieczki. W „Częściach intymnych” proza życia zawsze zwycięża z chęcią wybicia się i zrobienia czegoś na własny rachunek.
Autorka odważnie ukazuje nam drugą stronę medalu, czyli prawdziwe życie poczytnego autora bestsellerów, dla nas – czytelników, celebryty (modne ostatnio słowo), którego życiorys i zasługi stworzono na potrzeby promocji. Książka staje się już zwykłym towarem. A to do czego tęskni przeciętny człowiek okazuje się fikcją, która niestety świetnie się sprzedaje. Izabela Sowa, krytykując swoje środowisko i po trosze również nas czytelników wykazała się sporą odwagą. Dla mnie jest mistrzynią w swojej dziedzinie. Uczy nie moralizując, nie sięga po modne tematy, nie narzuca swojej opinii. W książce nie ma wartkiej akcji, napięcia ani wielkich emocji, a jednak czyta się ją z zapartym tchem.
Recenzja pochodzi z mojego bloga http://sladami-ksiazki.blogspot.com/