Czekoladowe Zacisze recenzja

„Nim pozna się smak szczęścia, trzeba również zaznać goryczy...”

„Czekoladowe Zacisze” to pierwszy tom dylogii autorstwa Moniki Cieluch, wydanej przez Wydawnictwo Szósty Zmysł.

Wyobrażacie sobie zostać porzuconym w placówce wychowawczej? Dla mnie to koszmar, o którym nawet nie chcę intensywniej myśleć. Niestety Amy Smith nie miała łatwego życia i taka sytuacja spotkała właśnie ją. We wczesnym dzieciństwie podrzucono ją do londyńskiej placówki wychowawczej. Mimo tego i mimo zawodów miłosnych, przez które przestała ufać mężczyznom, dziewczyna jakoś sobie radzi w życiu. Jest uzdolnioną i wartościową kobietą. Udało jej się stworzyć magiczne, klimatyczne i wspaniałe miejsce, jakim jest kawiarnia Czekoladowe Zacisze.

Spokój Amy zakłóca pojawienie się w jej życiu przystojnego prawnika. Właściwie też i dość nieporadnego prawnika, który nie potrafi obsłużyć ekspresu do kawy. Potrzeba, a może przeznaczenie czy też czyjaś intryga, pcha go ku pobliskiej kawiarni. Jack Shron za wszelką cenę chce poznać Amy. Jak rozwinie się ta relacja? Z pewnością będzie ciekawie, bo wraz z narastającym napięciem między bohaterami, wychodzą na jaw także liczne tajemnice i demony przeszłości.

„Czekoladowe Zacisze” to przede wszystkim emocje. Emocje, które rodzą się, narastają i są bardzo wyczuwalne. Jeśli ktoś najbardziej skupia się na uczuciach między bohaterami, nie zawiedzie się na tej książce.

Moim zdaniem, książka jest dość przewidywalna i nie dzieje się w niej nie wiadomo jak wiele, ale chyba o to właśnie chodziło. Sam schemat „zakochuję się w tobie, ale po jakimś czasie wyjdą na jaw jakieś skrywane tajemnice” jest dość popularny i potrzeba naprawdę wyróżniających się postaci i związanego z tym zaangażowania czytelnika, aby można było książkę wybronić i pozwolić odbiorcy na zapamiętanie tytułu na dłuższy czas. Tutaj mamy te tajemnice, elementy zaskoczenia, ale najbardziej jednak chodzi o emocje, uczucia i budowanie relacji. Według mnie, największym plusem książki było samo Czekoladowe Zacisze, choć wolałabym więcej opisów miejsca i klimatu – więcej cukru w cukrze.

Plusem jest na pewno brak przydługich opisów, które naprawdę ciężko wkomponować tak, aby czytelnik nie przelatywał ich wzrokiem, ale lekko bym i tak rozwinęła ten aspekt chociaż troszeczkę, bo miejsce ma ogromny potencjał.

Jeśli macie ochotę na romantyczną historię z klimatycznym miejscem w tle, to jak najbardziej polecam jako luźną lekturę.

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Szósty Zmysł.