Piękno i smutek wojny. Dwadzieścia niezwykłych losów z czasu światowej pożogi recenzja

Książkę skończyłam czytać już jakiś czas temu. Długo myślałam nad tym co mogłabym o niej napisać. W mojej głowie kotłowały się tysiące myśli, o tym jak wtedy wyglądał świat i z czym musieli borykać się młodzi ludzie. Wojna przecież nigdy nie jest dobra, zawsze niesie ze sobą cierpienie, śmierć, rozstania, lecz z drugiej strony w sercach ludzi budzi się coś.... pięknego. Wiem, że brzmi to dość dziwnie, ale tylko to w tym momencie przychodzi mi na myśl. Stają się oni bardziej dojrzali, odważni, rodzi się w nich współczucie i chęć niesienia pomocy, a także przynależność do pewnej wspólnoty.

Książka ta, opisuje losy 20 autentycznych postaci, którzy zapisali się na kartach historii I wojny światowej. Czyta się ją niejako jako wykład rzekę, a z drugiej strony niczym pasjonującą powieść. To prawie 600 stron poruszającej i zmuszającej do refleksji przeprawy przez, jak podaje okładka - "dwadzieścia niezwykłych losów z czasów światowej pożogi". Najmłodsza bohaterka ma lat 12 i jest uczennicą, dla której wojna oznacza koniec dzieciństwa. Najstarszy to 45 letni chirurg polowy w armii amerykańskiej. Większość jednak ma 20-23 lata i być może właśnie dlatego lektura tej książki była dla mnie zwyczajnie wstrząsająca.

Uważam, że ta elegancko wydana pozycja literacka może być pięknym prezentem nie tylko dla miłośników historii. Jestem pewna, że będzie wspaniałą lekturą dla młodych i starszych czytelników, niezależnie od płci.